Rząd Leopolda Calvo-Sotelo – rząd Królestwa Hiszpanii funkcjonujący od lutego 1981 do grudnia 1982.
Obrady rządu Leopolda Calvo-Sotelo w 1981
Po wyborach w 1979, które wygrała Unia Demokratycznego Centrum (UCD), powstał trzeci rząd Adolfa Suáreza[1]. Pod koniec stycznia 1981 premier podał się do dymisji, a kandydatem na jego następcę został Leopoldo Calvo-Sotelo (również z UCD). W głosowaniu w Kongresie Deputowanych z 20 lutego 1981 polityk nie uzyskał większości. Drugie głosowanie z 23 lutego tegoż roku zostało przerwane przez grupę puczystów pod przewodnictwem Antonia Tejero, którzy uzbrojeni wtargnęli na salę obrad niższej izby parlamentu. 25 lutego, dzień po upadku puczu, Leopoldo Calvo-Sotelo został zatwierdzony na urzędzie premiera[1]. Przeprowadzone w następnym roku wybory parlamentarne zakończyły się zwycięstwem socjalistów i utworzeniem pierwszego rządu Felipe Gonzáleza.
Minister kultury: Íñigo Cavero (do grudnia 1981), Soledad Becerril (od grudnia 1981)
Minister pracy, zdrowia i ochrony socjalnej: Jesús Sancho Rof (do grudnia 1981)
Minister pracy i ochrony socjalnej: Santiago Rodríguez-Miranda (od grudnia 1981)
Minister zdrowia i konsumentów: Manuel Núñez Pérez (od grudnia 1981)
Minister przemysłu i energii: Ignacio Bayón
Minister rolnictwa: Jaime Lamo de Espinosa (do maja 1981)
Minister rolnictwa i rybołówstwa: Jaime Lamo de Espinosa (od maja do grudnia 1981)
Minister rolnictwa, rybołówstwa i żywności: José Luis Álvarez (od grudnia 1981 do września 1982), José Luis García Ferrero (od września 1982)
Minister administracji terytorialnej: Rodolfo Martín Villa (do grudnia 1981), Rafael Arias-Salgado (od grudnia 1981 do lipca 1982), Luis Manuel Cosculluela Montaner (od lipca 1982)
Minister ds. prezydencji: Pío Cabanillas (do sierpnia 1981), Matías Rodríguez Inciarte (od sierpnia 1981)
Minister delegowany przy premierze: Jaime Lamo de Espinosa (od grudnia 1981 do lipca 1982)
