Równina Tarnobrzeska

Równina Tarnobrzeska (512.45) (Równina Rozwadowska) – mezoregion fizycznogeograficzny w południowo-wschodniej Polsce, północna część Kotliny Sandomierskiej. Graniczy od zachodu i północnego zachodu z Niziną Nadwiślańską, od wschodu i północnego wschodu z Doliną Dolnego Sanu, od południa z Płaskowyżem Kolbuszowskim, a od południowego zachodu na niewielkim odcinku z Doliną Dolnej Wisłoki^[1].

Równina Tarnobrzeska

Megaregion	Region Karpacki
Prowincja	Karpaty Zachodnie z Podkarpaciem Zachodnim i Północnym
Podprowincja	Podkarpacie Północne
Makroregion	Kotlina Sandomierska
Mezoregion	Równina Tarnobrzeska
Powierzchnia • ogółem • w Polsce	1 411 km² 1 411 km²
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: – woj. podkarpackie

Region jest równiną zbudowaną z piasków rzecznych, obecnie zwydmionych. W podłożu Równiny Tarnobrzeskiej zalegają utwory mioceńskie z pogipsową serią siarkonośną^[1] – bogate złoża siarki przyczyniły się do przemysłowego (gospodarczego) rozwoju regionu, w okresie pomiędzy 1953 rokiem (odkrycie złóż siarki) a latami 90. XX wieku. Wiązało się to z powstaniem Tarnobrzeskiego Zagłębia Siarkowego i Tarnobrzeskiego Okręgu Przemysłowego^[2][3].

Na terenie Równiny Tarnobrzeskiej znajdują się pozostałości Puszczy Sandomierskiej w postaci dużych obszarów leśnych (sosna, dąb); dominują bory sosnowe, chociaż spotyka się również lasy mieszane, łęgowe (topole, wierzby) i liściaste^[4].

Głównymi rzekami regionu są Trześniówka i Łęg (dopływy Wisły). Najważniejszym miastem (od którego pochodzi nazwa regionu) jest Tarnobrzeg, ponadto na pograniczu regionu leży Stalowa Wola^[1].