Silnik uniwersalny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Silnik uniwersalny – komutatorowy silnik elektryczny, przeznaczony do zasilania dwoma rodzajami prądu elektrycznego: prądem stałym albo prądem przemiennym.
Konstrukcyjnie jest to szeregowy silnik prądu stałego przystosowany do pracy z napięciem przemiennym poprzez zastosowanie blach w elektromagnesach stojana w celu ograniczenia strat energii przy przemagnesowywaniu[1][2].
Silniki uniwersalne mogą osiągać duże prędkości obrotowe oraz duży moment rozruchowy[1].
Silnik uniwersalny zasilany prądem przemiennym osiąga tylko ok. 70–80% mocy w porównaniu do zasilania prądem stałym. W związku z tym silnik może być wyposażony w dodatkowy odczep na uzwojeniu wzbudzenia[2] lub dwa uzwojenia wzbudzenia, przy czym uzwojenie dla prądu przemiennego ma mniejszą liczbę zwojów nawiniętych grubszym drutem[1].