Simple Network Management Protocol
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Simple Network Management Protocol – rodzina protokołów sieciowych wykorzystywanych do zarządzania urządzeniami takimi jak routery, przełączniki, komputery czy centrale telefoniczne za pośrednictwem sieci IP. Do transmisji wiadomości SNMP wykorzystywany jest głównie protokół UDP: standardowo port 161 wykorzystywany jest do wysyłania i odbierania żądań, natomiast port 162 wykorzystywany jest do przechwytywania sygnałów trap od urządzeń. Możliwe jest także wykorzystanie innych protokołów do przekazywania żądań, na przykład TCP[1].
Istnieją trzy wersje protokołu:
- SNMPv1 – pierwsza wersja, która została opublikowana w 1988 roku w dokumencie RFC 1067 ↓ (z późniejszymi zmianami w RFC 1098 ↓ oraz RFC 1157 ↓). W tej wersji protokołu bezpieczeństwo oparte jest na tak zwanych communities, które są pewnego rodzaju nieszyfrowanymi hasłami umożliwiającymi zarządzanie urządzeniem,
- SNMPv2 – eksperymentalna wersja protokołu, określana także SNMPv2c, opisana w dokumencie RFC 1901 ↓,
- SNMPv3 – obsługująca uwierzytelnianie oraz szyfrowaną komunikację.
Każdy komunikat dotyczy określonej zmiennej, tzw. OID (ang. Object IDentifier). Dla przykładu zmienna OID o nazwie sysUpTime (czas pracy urządzenia od ostatniego włączenia) ma postać 1.3.6.1.2.1.1.3.0, co odpowiada jej adresowi w drzewie MIB.