Singulare tantum
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Singulare tantum (l.mn. singularia tantum) – rzeczownik występujący jedynie w liczbie pojedynczej[1], np.: odzież, miłość, szlachta. Cecha ta wynika często ze specyfiki realiów pozajęzykowych[2].
Do tej grupy można zaliczyć[3][4]:
- nazwy przedmiotów niepoliczalnych: mosiądz, ryż, powietrze;
- określenia pojęć abstrakcyjnych: zawiść, duma, uznanie;
- nazwy geograficzne: Monako, Kilimandżaro;
- nazwy zbiorowe: młodzież, bohema, igliwie, duchowieństwo, chłopstwo;
- imiona konkretnych osób: Sokrates, Napoleon.
Niektóre rzeczowniki tego typu mogą przybierać także gramatyczną formę liczby mnogiej, lecz przekształcenie to nie spełnia wymogów odmiany, gdyż zmianom morfologicznym towarzyszą zmiany semantyczne, np:
- szkło – rodzaj materiału, szkła – okulary;
- miłość – uczucie, miłości – romanse lub ukochane osoby.
Rzeczowniki, które funkcjonują wyłącznie w liczbie mnogiej, określa się jako pluralia tantum[4].