Splątki neurofibrylarne

Splątki neurofibrylarne, zwyrodnienie neurowłókienkowe (zmiany włókienkowe typu Alzheimera, ang. neurofibrillary tangles, NFTs) – patologiczne, wewnątrzkomórkowe agregacje białek, spotykane w cytoplazmie neuronów w niektórych chorobach neurodegeneracyjnych. Splątki są utworzone z hiperfosforylowanego białka tau. Mogą być widoczne na preparatach barwionych H-E, ale najlepiej widać je przy zastosowaniu specjalnych technik barwienia, takich jak metoda Bielschowsky’ego albo metoda Bodiana. Zostały opisane po raz pierwszy przez Aloisa Alzheimera. Są charakterystyczne, ale nie patognomoniczne, dla choroby Alzheimera. Obserwuje się je również w neuronach istoty czarnej w parkinsonizmie pośpiączkowym, w chorobie Guam, w korze mózgowej w parkinsonizmie pourazowym, w pniu mózgu i wzgórzu w postępującym porażeniu nadjądrowym^[1].

Splątki neurofibrylarne w mózgu osoby z otępieniem typu Alzheimera, barwienie immunohistochemiczne na obecność białka tau

Polskie określenie „splątki” wprowadził Jerzy Vetulani^[2].

Przypisy

1. Paweł P Liberski, Wielisław Papierz, Wojciech Kozubski, Iwona Kłoszewska, Mirosław Jan Mossakowski: Neuropatologia Mossakowskiego. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2005, s. 505-509. ISBN 83-89309-63-7.
2. Christopher Turner, Anish Bahra, Katia Cikurel: Crash Course: Neurologia. Wrocław: Elsevier Urban&Partner, s. 118. ISBN 978-83-60290-71-2.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Encyklopedie internetowe (część komórki):

• Britannica: science/neurofibrillary-tangle