Stanisław Niebudek
polski bokser / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Stanisław Niebudek (ur. 31 lipca 1952 w Kielcach[1]) – polski pięściarz, medalista mistrzostw kraju.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Informacje klubowe | |||||||||||||
Klub | |||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
W 1970 roku w Lublinie został mistrzem Polski juniorów w kategorii 48 kg, pokonując w finałowej walce Leszka Borkowskiego z Gwardii Łódź[2]. Rok później wygrał Turniej Václava Procházka w czeskiej Ostrawie, zwyciężając Węgra Ferenca Kozmę[3]. W kwietniu 1972 zdobył w Krakowie swój pierwszy medal mistrzostw kraju – dotarł do finału, w którym przegrał z Romanem Rożkiem[4]. W tym samym roku reprezentował Polskę na mistrzostwach Europy juniorów w Bukareszcie. W pierwszej walce pokonał Wolfganga Liebinga, natomiast w ćwierćfinale przegrał z Władysławem Zasypko[5].
Kolejne dwa medale mistrzostw Polski wywalczył w 1974 i 1975 roku. W obu turniejach przegrał w półfinałach z Henrykiem Średnickim przez techniczne nokauty[6][7]. W grudniu 1977 roku wziął udział w międzynarodowym turnieju Czarne Diamenty, który odbył się w Bytomiu. W finale został pokonany przez Stanisława Syjuda[8].
Był wychowankiem i zawodnikiem Błękitnych Kielce. Reprezentował również barwy Gwardii Warszawa[1].