Stosunek enancjomeryczny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Stosunek enancjomeryczny (er z ang. enantiomeric ratio[1]) – wielkość charakteryzująca mieszaninę dwóch enancjomerów, równa stosunkowi ilości jednego enancjomeru do ilości drugiego enancjomeru[2]. Można go przedstawiać w różny sposób[1] (podane przykłady odnoszą się do mieszaniny 98% enancjomeru R i 2% enancjomeru S):
- jako liczba
lub
np.
- jako ułamek molowy jednego stereoizomeru:
lub
np.
- jako stosunek zawartości procentowych enancjomerów w ich mieszaninie, zapisanych jak np.
W przypadku opisywania diastereoizomerów stosuje się analogiczny termin „stosunek diastereoizomeryczny”[3] (dr z ang. diastereomeric ratio).