Strzelcy podhalańscy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Strzelcy podhalańscy, potocznie podhalańczycy – tradycyjna nazwa na określenie polskich oddziałów piechoty górskiej. Charakterystycznym elementem umundurowania żołnierzy tej jednostki są długie peleryny i kłobuki[1].
W latach 1918-1939 w Wojsku Polskim było sześć pułków strzelców podhalańskich:
- 1 Pułk Strzelców Podhalańskich,
- 2 Pułk Strzelców Podhalańskich,
- 3 Pułk Strzelców Podhalańskich,
- 4 Pułk Strzelców Podhalańskich,
- 5 Pułk Strzelców Podhalańskich,
- 6 Pułk Strzelców Podhalańskich,
które wchodziły w skład dwóch dywizji piechoty górskich (21 i 22).
W czasie II wojny światowej sformowano:
- Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich (1940)
- Batalion Strzelców Podhalańskich (1940)
- pułki Strzelców Podhalańskich AK (1943–1945)
Po wojnie dziedzictwo tradycji oddziałów podhalańskich kontynuował 5 Pułk Strzelców Podhalańskich im. gen. Andrzeja Galicy, a od 1993 roku - 21 Brygada Strzelców Podhalańskich.