Swoboda świadczenia usług
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Swoboda świadczenia usług oznacza prawo świadczenia usług przez podmiot, który ma swoją siedzibę w jednym z krajów Unii Europejskiej, na rzecz podmiotów z innych krajów członkowskich, bez potrzeby posiadania w tych krajach jakiegokolwiek stałego zakładu pracy/filii/przedstawicielstwa.
|
Ten artykuł od 2008-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Usługa w rozumieniu Traktatu o WE to samodzielna działalność zarobkowa, dla wykonywania, której konieczny jest czasowy pobyt świadczącego na terytorium obcego państwa członkowskiego. W grę wchodzi tu zarówno wykonywanie wolnego zawodu, działalność banków, towarzystw ubezpieczeniowych, maklerów, pośredników, rzemieślników, jak i twórczość artystyczna. Również odbiorca świadczenia nie może być ograniczony w swobodnym przekraczaniu granicy celem przyjęcia usługi (na przykład pacjent poszukujący porady lekarza praktykującego w innym państwie członkowskim). Swoboda świadczenia usług dotyczy swobody przemieszczania się nie tylko osób świadczących usługi (na przykład lekarza wykonującego operację w klinice innego państwa członkowskiego UE), ale również osób, które z tych usług korzystają (na przykład pacjent jadący po konsultacje do specjalisty z sąsiedniego państwa członkowskiego).
Negocjacje pomiędzy krajami, do przyjęcia tej swobody, trwały od 1977 r. i zakończyły się w połowie lat dziewięćdziesiątych. Długi okres negocjacji wynikał z faktu, że musiano uzgodnić jednomyślne stanowiska dla każdego zawodu. Swoboda świadczenia usług jest regulowana odrębnymi dyrektywami Unii Europejskiej.
Pozostałe trzy swobody to swobodny przepływ osób, swobodny przepływ kapitału i swobodny przepływ towarów.