Rozszerzenie NATO i współpraca z państwami sąsiedzkimi
zaproszenie do członkostwa w Sojuszu Albanii i Chorwacji, zapowiedź podpisania z tymi państwami Protokołów Akcesyjnych do końca lipca 2008.
brak zaproszenia dla Macedonii na skutek sprzeciwu Grecji z powodu sporu grecko-macedońskiego o nazwę Republiki Macedonii. Szefowie państw NATO stwierdzili, że zaproszenie będzie złożone „tak szybko, jak tylko będzie to możliwe”, czyli po rozwiązaniu sporu pomiędzy tymi państwami.
Sojusz nie zaoferował Planu Działań na rzecz Członkostwa (MAP, Memebership Action Plan) Gruzji i Ukrainie z powodu sprzeciwu Francji i Niemiec (mimo poparcia USA i Polski). Decyzję o tym odłożono do grudnia 2008, do czasu szczytu ministrów spraw zagranicznych NATO (ostatecznie i tam nie przyznano MAP). Państwa NATO zgodziły się jednak na przyszłe członkostwo Gruzji i Ukrainy w organizacji.
zaproszenie Bośni i Hercegowiny oraz Czarnogóry do Zintensyfikowanego Dialogu w zakresie spraw politycznych, militarnych, finansowych i bezpieczeństwa
potwierdzenie zasady „otwartych drzwi” do NATO dla „europejskich demokracji”
Misje NATO
przyznanie priorytetu misji ISAF w Afganistanie w działalności NATO. Ustalenie 4 zasad tej misji: mocne i długoterminowe zaangażowanie; wzmocnienie afgańskich władz i ich odpowiedzialności; wszechstronne podejście społeczności międzynarodowej, uwzględniające zarówno wysiłki cywilne, jak i militarne; rozwój współpracy i zaangażowania z państwami sąsiedzkimi Afganistanu, a zwłaszcza z Pakistanem.
zgoda na wsparcie misji Unii Afrykańskiej w Somalii oraz kontynuowanie dotychczasowej współpracy przy misji UA w Sudanie i przy tworzeniu Afrykańskich Sił Reagowania (African Standby Force).
Zdolności i możliwości NATO
poparcie dla budowy przez USAtarczy antyrakietowej w Europie, zapowiedź szukania sposobów włączenia tarczy w dotychczasowy system obrony przeciwrakietowej Sojuszu.
kontynuowanie wysiłków na rzecz transformacji sił i zdolności Sojuszu, zwłaszcza zgodnie z Wszechstronnym Doradztwem Politycznym (Comprehensive Political Guidance)
uruchomienie kanału internetowego NATO TV, zawierającego regularnie aktualizowane informacje i treści multimedialne.
wzmocnienie systemów informatycznych NATO przeciw atakom cybernetycznym, zgodnie z przyjętą wcześniej Polityką o Cyberobronie (Policy on Cyber Defence)
kontynuowanie konsultacji na temat bezpieczeństwa energetycznego; wspieranie ochrony strategicznej infrastruktury energetycznej, wspieranie międzynarodowej współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa energetycznego.
Ustalenia niezapisane w Deklaracji
prezydent Francji Nicolas Sarkozy zapowiedział możliwość powrotu Francji do struktur wojskowych NATO (po wystąpieniu w 1966) na kolejnym szczycie NATO w 2009 oraz potwierdził wysłanie batalionu żołnierzy (ok. 800) do Afganistanu[3].
Rosja uzgodniła z NATO porozumienie o zgodzie na tranzyt przez jej terytorium pozawojskowego wyposażenia, produktów żywnościowych, paliwa i pojazdów transportowych, dla misji NATO w Afganistanie[8] oraz o współpracy w szkoleniu służb antynarkotykowych w Afganistanie i krajach Azji Centralnej.