Szkoła Podchorążych dla Podoficerów
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Szkoła Podchorążych dla Podoficerów – szkoła Wojska Polskiego II RP kształcąca kandydatów na oficerów wyłonionych, w drodze egzaminu konkursowego, spośród podoficerów służby czynnej broni głównych (piechoty, kawalerii, artylerii), żandarmerii, wojsk taborowych, wojsk lotniczych (wyłącznie piloci) oraz wojsk technicznych (saperów, saperów kolejowych, łączności, samochodowych)[1].
Szybkie fakty Państwo, Sformowanie ...
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie | |||
Rozformowanie | |||
Tradycje | |||
Rodowód | |||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
płk piech. Bolesław Jatelnicki-Jacyna | ||
Ostatni |
ppłk dypl. Beniamin Kotarba | ||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe | ||
Rodzaj wojsk | |||
|
Zamknij