Szkoła ponadpodstawowa

Szkoła ponadpodstawowa, dawniej ponadgimnazjalna – w Polsce szkoła, którą uczeń może rozpocząć po skończeniu 8-klasowej szkoły podstawowej. Zakładanie i prowadzenie publicznych szkół ponadpodstawowych (z wyłączeniem szkół o znaczeniu regionalnym i ponadregionalnym) jest zadaniem własnym powiatu (miasta na prawach powiatu)[1]. W latach 1999–2017 szkoły te występowały pod nazwą szkół ponadgimnazjalnych i rekrutowały swoich uczniów spośród absolwentów gimnazjów. Przed 1999 określana jako szkoła średnia, będąca etapem nauczania po szkole podstawowej i przed szkołą wyższą.

Na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo oświatowe[1] do kategorii szkół ponadpodstawowych należą:

• czteroletnie liceum ogólnokształcące;
• pięcioletnie technikum;
• trzyletnia branżowa szkoła I stopnia;
• dwuletnia branżowa szkoła II stopnia;
• trzyletnia szkoła specjalna przysposabiająca do pracy;
• szkoła policealna dla osób posiadających wykształcenie średnie lub wykształcenie średnie branżowe, o okresie nauczania nie dłuższym niż 2,5 roku.

Absolwenci liceów oraz techników mogą kontynuować naukę w szkole policealnej, a po zdaniu egzaminu maturalnego mają prawo do ubiegania się o przyjęcie do szkoły wyższej.

Absolwenci szkoły branżowej I stopnia mogą kontynuować naukę w szkole branżowej II stopnia lub w liceum dla dorosłych. Historycznie w systemie oświaty funkcjonowały także technika uzupełniające. Proces ich wygaszania zakończył się ostatecznie w roku 2015[2].