Szlaki turystyczne w polskich Tatrach
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Szlaki turystyczne w polskich Tatrach
Tatry to najwyższe góry w Polsce. W całości znajdują się one na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, co oznacza, że wolno się po nich poruszać wyłącznie znakowanymi szlakami. Szlaków tych jest bardzo wiele, co pozwala na dotarcie na liczne szczyty, przełęcze i w inne miejsca.
Najwyższym punktem w Tatrach, na który można się dostać znakowanym szlakiem turystycznym są Rysy (położony na Słowacji główny wierzchołek ma 2501 m, wierzchołek graniczny 2499 m), tylko minimalnie niższy jest Krywań (2495 m).
Za najtrudniejszy szlak turystyczny w Tatrach uważa się zazwyczaj Orlą Perć, ale nie można wykluczyć, że nieznacznie trudniejszy jest mało znany słowacki szlak granią Rohaczy[1]. Kolejne szlaki zaliczane do bardzo trudnych prowadzą na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem, przez Czerwoną Ławkę, Żlebem Kulczyńskiego, przez Kozią Przełęcz, na Jagnięcy Szczyt, granią od Świnicy do Zawratu, a liczne inne trasy są tylko nieznacznie łatwiejsze[2][3]. W przeszłości istniały w Tatrach jeszcze trudniejsze szlaki (obecnie zamknięte), na przykład wyznakowany przez Michała Kirkora szlak północną ścianą Giewontu.