Tasiemiec bąblowcowy[2][3] (Echinococcus granulosus), bąblowiec[3] – gatunek tasiemca (Cestoda) z rzędu Cyclophyllidea. Pasożyt wewnętrzny psowatych (głównie psa domowego) oraz kilku innych zwierząt, jeden z kilku gatunków wywołujących chorobę zwaną bąblowicą (echinokokoza, łac. echinococcosis cystica)[2][3][4]. Jest gatunkiem kosmopolitycznym, występującym głównie w rejonach pasterskich. Dojrzały osobnik ma 2,5–6 mm długości. Jego taśma (strobila) składa się wyłącznie z 3 proglotydów (członów): jałowego, hermafrodytycznego (z wykształconymi narządami rozrodczymi) oraz macicznego (w którym znajduje się od kilkunastu do 800 jaj o wymiarach 30–38 μm). Kulista główka (scolex) ma podwójny wieniec 30–36 haczyków[2].
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Tasiemiec bąblowcowy
Echinococcus granulosus[1] |
(Batsch, 1786) |
|
|
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty |
Królestwo
|
zwierzęta |
Podkrólestwo |
Bilateria |
(bez rangi) |
pierwouste |
Nadtyp |
Platyzoa |
Typ |
płazińce |
Nadgromada |
Neodermata |
Gromada |
tasiemce |
Rząd |
Cyclophyllidea |
Rodzina |
Taeniidae |
Rodzaj |
bąblowiec |
Gatunek |
tasiemiec bąblowcowy |
Synonimy |
- Echinococcus cameroni Ortlepp, 1934[1]
- Echinococcus cepanzoi Szidat, 1971[1]
- Echinococcus granulosus africanus Verster, 1965[1]
- Echinococcus granulosus dusicyontis Blood & Lelijveld, 1969[1]
- Echinococcus intermedius Lopez-Neyra & Soler Planas, 1943[1]
- Echinococcus longimanubrius Cameron, 1926[1]
- Echinococcus lycaontis Ortlepp, 1934[1]
- Echinococcus minimus Cameron, 1926[1]
- Echinococcus patagonicus Szidat, 1960[1]
- Hydatigena granulosa Batsch, 1786[1]
|
|
Zasięg występowania |
|
|
|
Zamknij