Terapia integracji sensorycznej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Terapia integracji sensorycznej (terapia SI, terapia zaburzeń przetwarzania sensorycznego) – terapia wykorzystywana głównie przez: fizjoterapeutów, psychologów, terapeutów zajęciowych, logopedów, w leczeniu objawów "zaburzeń przetwarzania sensorycznego". Zaburzenia te mają występować u dzieci autystycznych i u innych z zaburzeniami rozwojowymi, i neurorozwojowymi. Terapie oparte na teorii integracji sensorycznej Ayres, obejmują działania, które mają reorganizować system przetwarzania zmysłowego, poprzez dostarczanie bodźców, pobudzających zmysły (np. równowagi, kinestetyczny, słuchu czy dotyku)[1].
Efektywność terapii SI słabo potwierdza się w wynikach badań. Krytykowane są również założenia teoretyczne SI[2][3][4].