Tornado (klasa jachtu)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tornado – klasa jachtu żaglowego w układzie katamaranu, będący regatową klasa olimpijska od 1976 roku. Został zaprojektowany w 1967 roku przez Rodneya Marcha[1] z pomocą Terry'ego Pierce'a i Rega White'a specjalnie w celu uzyskania jachtu mającego stać się klasą olimpijską. Od tego czasu zbudowano na świecie ponad 4800 jachtów klasy Tornado.
Konstruktor |
Rodney March | ||
---|---|---|---|
Rok konstrukcji |
1967 | ||
Kraj pochodzenia | |||
Typ ożaglowania | |||
Grot |
16,61 m² | ||
Fok |
5,33 m² | ||
Spinaker |
25 m² | ||
Długość maksymalna |
6,09 m | ||
Długość LWK |
5,84 m | ||
Szerokość maksymalna |
3,08 m | ||
Wysokość maksymalna |
9,08 m | ||
Masa całkowita |
155 kg | ||
Typ kadłuba | |||
Zanurzenie minimalne |
15 cm | ||
Zanurzenie maksymalne |
76 cm | ||
Załoga |
2 | ||
Trapezy |
2 (od 2000) | ||
D-PN |
59.0 | ||
RYA PN |
644 | ||
Schemat łódki | |||
|
Zdolna osiągać prędkości powyżej 30 węzłów z wiatrem i 18 węzłów na wiatr, klasa Tornado jest często określana jako "żeglarska Formuła 1".
Oprócz udoskonaleń technicznych w technologii kadłuba, żagla, drzewców, lepszych bloków i linii - Tornado pozostało niezmienione od początków do początku lat 90. Następnie, w wyniku rosnącej popularności innych, mniejszych katamaranów, klasa Tornado podjęła znaczący program rozwojowy w 1993 roku. Było to szczególnie odpowiedzią na prośbę IYRU o poszukiwanie sposobów na poprawę świadomości publicznej i medialnej żeglarstwa, a po drugie, aby odpowiedzieć potencjalnym pretendentom do roli "najlepszego kata".