Tętnica biodrowa wewnętrzna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tętnica biodrowa wewnętrzna (łac. arteria iliaca interna) – parzyste naczynie tętnicze zaopatrujące ściany i narządy miednicy, części płciowe zewnętrzne, okolicę kroczową i tylno-przyśrodkowy fragment uda. Jest jedną z dwóch gałęzi, na jakie tętnica biodrowa wspólna dzieli się przed stawem krzyżowo-biodrowym, na wysokości dolnego brzegu V kręgu lędźwiowego. Ku tyłowi towarzyszy jej żyła biodrowa wewnętrzna. Jej długość wynosi około 5 cm[1].