Ustrój polityczno-administracyjny Wielkiej Brytanii w XIX wieku
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ustrój polityczno-administracyjny Wielkiej Brytanii w XIX w. – system parlamentarno-gabinetowy Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii[1] – ukształtowany w XIX w. na mocy konwenansów konstytucyjnych.
Wielka Brytania jest monarchią parlamentarną. W państwie tym nie istnieje do dziś konwencjonalnie pojęta konstytucja pisana, inaczej: konstytucja w sensie formalnym, jak ma to miejsce w innych krajach. Zamiast jednego dokumentu istnieje szereg norm zwanych konwenansami konstytucyjnymi, czyli konstytucja w sensie materialnym. Obowiązuje doktryna zwierzchnictwa parlamentu. Najwyższą rangę mają ustawy, które określają m.in. rolę samorządu terytorialnego w społeczeństwie. W rzeczywistości rząd brytyjski ma swobodę w kształtowaniu struktury i funkcjonowania organów administracji lokalnej. Struktura samorządu terytorialnego została zapoczątkowana przez szereg ustaw w XIX w.[2]