Władysław Klamerus
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Władysław Klamerus (ur. 13 stycznia 1956 r. w Zakopanem, zm. 14 lipca 1992 r.[1] w Warszawie[2]) – polski artysta rzeźbiarz, malarz, scenograf. Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem (1976) i Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie[3].
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
Mieszkał i tworzył w Zakopanem, a później w Warszawie i w Paryżu. Uprawiał rzeźbę, malarstwo, rysunek, tkaninę artystyczną, a doraźnie zajmował się konserwacją (m.in. nagrobków na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie). Jego dorobek artystyczny został w większości zebrany przez fundację jego imienia[uwaga 1]. Pod koniec lat 70. XX wieku związany był z Galerią Repassage. Jako scenograf współpracował z autorskim teatrem Kana[1].
Podczas stanu wojennego kolportował Tygodnik Mazowsze i książki Nowej. Współprojektant i współautor (z Hanną Szmalenberg) pomnika Umschlagplatz wykonanego w 1988[1] oraz upamiętnienia ofiar getta warszawskiego na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie.
Pod koniec życia związany był z Katarzyną Kozyrą, wówczas studentką Wydziału Rzeźby ASP w Warszawie[4].
W dzieciństwie zachorował na chorobę Heinego-Medina, czego skutkiem było trwałe inwalidztwo. Mimo tego (poruszał się o kulach) wspinał się po drogach taternickich[1]. Zmarł z powodu raka wątrobowokomórkowego[5]. Jego prochy zostały rozsypane w Tatrach[1].