Waza wojowników
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Waza wojowników – starożytny mykeński krater, znajdujący się obecnie w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego w Atenach.
Data powstania |
ok. 1200–1180 p.n.e. | ||
---|---|---|---|
Wymiary | |||
Miejsce przechowywania | |||
Lokalizacja | |||
|
Krater datowany jest na ok. 1200–1180 p.n.e.[2] Został odkryty podczas prac archeologicznych w Mykenach w październiku 1876 roku, prowadzonych przez Heinricha Schliemanna. Przypuszczalnie był to dar pogrzebowy, bowiem tzw. Dom Wazy Wojowników, w ruinach którego go odnaleziono, stanowił prawdopodobnie część okręgu grobowego[3].
Swoją nazwę naczynie zawdzięcza zdobiącemu jego zewnętrzną powierzchnię malowidłu, przedstawiającemu rząd kroczących wojowników[4]. Na stronie A, obok uchwytu, przedstawiona jest postać kobiety w długiej szacie, unoszącej rękę przypuszczalnie w żałobnym geście. Przed nią kroczy w szeregu sześciu brodatych wojowników, odzianych w szaty z długimi rękawami i krótkie spódniczki. Każdy z nich ma na nogach nagolenniki, na głowie hełm z rogami i pióropuszem, a ze sobą niesie okrągłą tarczę oraz włócznię z zawieszoną torbą[3]. Na stronie B ukazano podobnie odzianych pięciu wojowników, mających jednak na głowach inne hełmy, a w rękach trzymających włócznie gotowe do rzutu[3]. Przedstawiona scena ukazuje albo mężczyzn idących na polowanie, albo igrzyska ku czci zmarłego[3].
Waza wojowników jest przykładem późnego etapu rozwoju ceramiki mykeńskiej i wprowadzania do zdobiących ją malowideł nowych motywów w postaci przedstawień ludzkich[2]. Postaci wojowników narysowane są schematycznie, wedle jednego wzorca, co odróżnia je od zindywidualizowanych przedstawień charakteryzujących wcześniejszą sztukę minojską[4].