Wermut
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wermut – wino wzmocnione aromatyzowane różnymi składnikami roślinnymi (ziołami, przyprawami, korzeniami, korą, kwiatami, nasionami, owocami), a czasem także barwione. Wzmocnione aromatyzowane wina znane były już w starożytności, jednak nowoczesne wersje napoju zostały po raz pierwszy wyprodukowane w połowie XVI wieku w Europie[1]. Początkowo wermut był tradycyjnie używany jedynie do celów leczniczych, jednak z czasem zyskał popularność jako napój ze względu na swoje walory smakowe. Pod koniec XIX wieku stał się popularny wśród barmanów jako kluczowy składnik koktajli, w tym między innymi Manhattan, czy Negroni[2].
Historycznie istniały dwa główne rodzaje wermutu: czerwony słodki i biały wytrawny. Z czasem, odpowiadając na rynkowe zapotrzebowanie, producenci stworzyli także styl: wermut biały Extra Dry (odpowiadający w smaku stylowi półwytrawnemu). W kolejnych latach powstały także wersje: biały słodki (blanc lub bianco), bursztynowy (ambre) oraz różowy[3].
Wermut powstaje na bazie wina gronowego lub niesfermentowanego moszczu winogronowego do którego dodawany jest alkohol pochodzenia rolniczego, a także indywidualna mieszanka złożona z aromatycznych ziół, przypraw, czy owoców. Niezbędnym składnikiem każdej mieszanki jest piołun (bylica). Finalnym etapem, w zależności od stylu, jest dosładzanie wermutu cukrem[4].