Wielka Bułgaria
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wielka Bułgaria (t. Stara Bułgaria) – ziemie między Dnieprem a Kubaniem, zamieszkane przez plemiona bułgarskie.
Nazwa „Wielka Bułgaria” została nadana tym ziemiom w VIII wieku przez historyków bizantyjskich Teofanesa i Nicefora dla odróżnienia od utworzonego po 680 roku państwa bułgarskiego na południe od Dunaju.
W dziełach obydwu greckich historyków Wielka Bułgaria jest przedstawiana jako stara i ustalona potęga, co wydaje się wskazywać, że Bizantyjczycy używają tej nazwy na oznaczenie ziem na północ od Morza Czarnego na przestrzeni całych dziejów Bułgarów w tym rejonie. Idąc za tą tradycją, część współczesnych historyków stosuje termin „Wielka Bułgaria” na określenie ziem zamieszkiwanych przez Bułgarów na północ od Morza Czarnego w okresie od VI do połowy VII wieku. Wedle drugiej koncepcji termin „Wielka Bułgaria” określa państwo powołane do istnienia przez chana Orchana, a przeżywające okres największej świetności za panowania jego następcy, Kubrata, a zatem dotyczy jedynie I połowy VII wieku.