Wielki Atraktor
skupisko gromad galaktyk / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wielki Atraktor – olbrzymie skupisko gromad galaktyk, rozciągające się od gwiazdozbioru Centaura i Hydry do gwiazdozbioru Pawia, z centrum w gwiazdozbiorze Węgielnicy[1], w dużej mierze przesłonięte przez mgławice leżące w płaszczyźnie dysku naszej Galaktyki.
Wielki Atraktor został odkryty w 1987 przez zespół naukowców (nazwany grupą „siedmiu samurajów”) w składzie: Donald Lynden-Bell z Uniwersytetu w Cambridge, Sandra Faber z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Cruz, David Burstein(inne języki) z Uniwersytetu Stanu Arizona, Roger Davies(inne języki) z Narodowych Obserwatoriów Astronomii Optycznej, Alan Dressler(inne języki) z Instytutu Carnegie(inne języki), Robert J. Terlevich z Królewskiego Obserwatorium w Greenwich i Gary Wegner z Dartmouth College[2].
Wielki Atraktor swym oddziaływaniem grawitacyjnym powoduje ruch galaktyk z Supergromady Lokalnej ku swemu centrum z prędkością rzędu 100-300 km/s[3][4][5]. Masę Wielkiego Atraktora ocenia się na 5 × 1015 mas Słońca, czyli około 1046 kg[6][7].
Wielki Atraktor należy do wielkoskalowych struktur we Wszechświecie.