Wielkie wędrówki Serbów
dwie masowe migracje ludności serbskiej terytoriów pod panowaniem Imperium Osmańskiego na tereny monarchii habsburskiej w XVII i XVIII wieku / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wielkie wędrówki Serbów (serb. Велике сеобе Срба, Velike seobe Srba)[1][2] – dwie masowe migracje ludności serbskiej z różnych terytoriów znajdujących się pod panowaniem Imperium Osmańskiego na tereny pod panowaniem monarchii habsburskiej w XVII i XVIII wieku.
Pierwsza wielka wędrówka miała miejsce podczas V wojny austriacko-tureckiej (1683-1699), po ponownym zajęciu przez Turków regionów Serbii, które podczas wojny znalazły się tymczasowo pod kontrolą habsburską. Na czele tej migracji stanął patriarcha serbski Arseniusz III[3].
Druga wielka migracja miała miejsce podczas wojny habsbursko-osmańskiej (1737-1739), również równolegle z wycofaniem się Habsburgów z terytorium, które w latach 1718–1739 funkcjonowało jako Królestwo Serbii. Migracją tą kierował patriarcha serbski Arseniusz IV[3].
Pierwsza wielka wędrówka Serbów na trwałe wpisała się w serbską mitologię narodową, tworząc archetypiczny obraz narodu serbskiego, jego związku z prawosławiem i roli patriarchy jako przywódcy narodowego[4].