Wincenty Granowski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wincenty Granowski (również jako Wincenty z Granowa, Wincenty Pilecki) herbu Leliwa (ur. ok. 1370[1], zm. pomiędzy 10 lipca a 9 grudnia 1410[2]) – podstoli kaliski od 1386[1], kasztelan nakielski od 1387[1], starosta generalny Wielkopolski od 1409[2], starosta Śremu przed 1400 do 1406[3], dyplomata, znawca spraw krzyżackich, dowódca chorągwi w bitwie pod Grunwaldem[2], zarządca Torunia[2].
Leliwa | |
Podstoli kaliski, kasztelan nakielski, starosta generalny Wielkopolski | |
Rodzina |
Granowscy herbu Leliwa |
---|---|
Data urodzenia |
ok. 1370 |
Data śmierci | |
Ojciec |
Wincenty Granowski |
Matka |
Nieznana |
Żona |
1. Nieznana |
Dzieci |
1. Mikołaj Granowski |
Pochodził z wpływowej rodziny[1]. Brał udział w wielu poselstwach[2]. Był właścicielem miasta Śrem z okolicami i wielu innych posiadłości. W 1409 był właścicielem Łańcuta i Ilkowic (powiat tarnowski)[4][2].
Jego pozycję na dworze królewskim umocniło zawarte przed 2 października 1397 małżeństwo z dwukrotną wdową Elżbietą Pilecką, siostrzenicą Spytka z Melsztyna i dziedziczką Ottona z Pilczy[2]. Elżbieta wniosła w posagu Pilicę, a Wincenty zaczął się pisać Pileckim[5].
Z tego związku pochodziło pięcioro dzieci[2]:
- Jadwiga, która po 10 maja 1404 poślubiła Jana z Leksandrowic,
- Otton,
- Elżbieta, która w marcu 1418 poślubiła księcia opolskiego Bolka V,
- Jan, protoplasta rodu Pileckich herbu Leliwa, przodek królowej Barbary Radziwiłłówny,
- Ofka, która ok. 1423 poślubiła Jana z Jičina, pasierba swej matki.
Wincenty z poprzedniego małżeństwa miał 4 synów[6]: Mikołaja, Andrzeja, Wawrzyńca i Blizbora.
Pomiędzy 10 lipca a 9 grudnia 1410 Wincenty Granowski zmarł, prawdopodobnie otruty[2]. Wdowa po nim poślubiła w 1417 króla Polski Władysława Jagiełłę[2].