Wodonercze
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wodonercze (łac. Hydronephrosis) – rozszerzenie miedniczki i kielichów nerkowych z wtórnym do tego stanu zanikiem miąższu nerki[1]. Możliwe jest prenatalne wykrywanie wodonercza[2]. Wodonercze może się rozwijać przez wiele lat nie dając żadnych charakterystycznych objawów ze strony układu moczowego. Leczenie chirurgiczne nie jest wymagane we wszystkich przypadkach[3].
Leczenie operacyjne może polegać na wykonaniu plastyki miedniczki nerkowej z usunięciem zwężonego fragmentu moczowodu - najczęściej metodą Hynes-Anderson[4] (dla podmiedniczkowego zwężenia moczowodu). Ważną rolę odgrywa wprowadzany operacyjnie do światła moczowodu cewnik moczowodowy podwójnie zagięty (D-J) który łączy miedniczkę nerkową z pęcherzem moczowym i podczas gojenia zespolonego operacyjnie moczowodu nie pozwala na wytworzenie nowego zwężenia drogi odpływu moczu z miedniczki nerkowej. Cewnik ten jest usuwany w kilka tygodni po operacji poprzez cewkę moczową lokalizując go w pęcherzu poprzez cystoskop. Cofanie się objawów zastoju moczu i wodonercza trwa rozmaicie długo. W przypadkach bardzo zaawansowanych, gdy doszło do nieodwracalnego zniszczenia warstwy filtracyjnej nerki konieczna może być nefrektomia.