Wojna polsko-turecka (1485–1503)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojna polsko-turecka 1485-1503 – konflikt pomiędzy Królestwem Polskim, posiłkowanym przez Wielkie Księstwo Litewskie, Księstwo Mazowieckie i zakon krzyżacki, a Imperium Osmańskim posiłkowanym przez Chanat Krymski, Hospodarstwo Mołdawskie i Hospodarstwo Wołoskie. Formalnie trwał kilkanaście lat, był jednak przerywany kilkuletnimi rozejmami i okresami wolnymi od bezpośrednich działań wojennych. Jego kulminacją była – zakończona klęską wojsk polskich – wyprawa króla Jana Olbrachta na Mołdawię (1497).
Hospodarstwo Mołdawskie, pozostające formalnie w stosunku lennym do Korony Królestwa Polskiego, stanowiło w XV wieku teren ścierania się wpływów Imperium Osmańskiego, Węgier, Chanatu Krymskiego, intryg Wielkiego Księstwa Moskiewskiego. Po zdobyciu Konstantynopola w 1453 Porta Osmańska rozpoczęła ekspansję w kierunku dolnego Dunaju, zagrażając tym samym polskiemu stanowi posiadania.