Wysoczyzna Kłodawska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wysoczyzna Kłodawska (318.15) – mezoregion fizycznogeograficzny w środkowej Polsce, stanowiący północno-wschodnią część Niziny Południowowielkopolskiej. Region graniczy od północy z Pojezierzem Kujawskim, od południowego zachodu z Kotliną Kolską a od południowego wschodu z Równiną Kutnowską. Wysoczyzna Kłodawska leży na pograniczu czterech województw: wielkopolskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego i mazowieckiego.
rzeczka Rgielewka w okolicach Grzegorzewa | |
Prowincja | |
---|---|
Podprowincja | |
Makroregion | |
Mezoregion |
Wysoczyzna Kłodawska |
Powierzchnia • ogółem • w Polsce |
|
Zajmowane jednostki administracyjne |
Polska: |
Wysoczyzna jest krajobrazowo monotonną morenową równiną denudacyjną (tzw. moreny kutnowskie na południowym wschodzie), przez którą przebiega tektoniczny wał kujawski z wysadami soli kamiennej (eksploatowany w Kłodawie oraz nieeksploatowany w Łaniętach)[1]. Jest to region o dominującym charakterze rolniczym.
Głównymi ośrodkami miejskimi regionu są Kłodawa i Krośniewice, ponadto wsie Grzegorzew, Dąbrowice, Chodów, Łanięta, Osiek Mały, Olszówka i Nowe Ostrowy.