Wzajemna zrozumiałość języków
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wzajemna zrozumiałość języków (ang. mutual intelligibility) – pojęcie oznaczające taką bliskość różnych języków, że mówiący nimi mogą się porozumieć bez dodatkowej nauki ani szczególnego wysiłku[1]. Jest to jedno z kryteriów oceny odrębności kodu językowego jako języka lub uznania go za dialekt[2]. Wzajemne zrozumienie może być asymetryczne, kiedy użytkownik jednego z języków rozumie partnera bardziej niż drugi[3][4].
Zjawisko wzajemnej zrozumiałości występuje (w mniej lub bardziej ograniczonym stopniu) na gruncie polsko-czeskim i polsko-słowackim[5][6]. Szczególnie wysoki stopień wzajemnej zrozumiałości istnieje między współczesną czeszczyzną a słowacczyzną[6]. Wraz z rozwojem języki oddalają się od siebie lub przybliżają – przykładowo duński i norweski, blisko spokrewnione języki północnogermańskie, przestały być w pełni wzajemnie zrozumiałe na początku XIX wieku[7].