Zähringen
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zähringen, Zähringowie[1] (niem. Zähringer) – średniowieczny niemiecki ród arystokratyczny wywodzący się ze Szwabii. Jego przedstawiciele zyskali znaczne wpływy i zbudowali znaczące księstwo o tej samej nazwie na terenach obecnej zachodniej Szwajcarii i części niemieckiego kraju związkowego Badenia-Wirtembergia. Osiągnęli także znaczne wpływy w Burgundii. Na kontrolowanym przez siebie obszarze założyli wiele miast, w tym m.in. Fryburg Bryzgowijski i Berno.
 | |
| Założyciel | |
|---|---|
| Ostatni przedstawiciel | |
| Rok założenia |
ok. 962 |
| Rok rozwiązania |
1218 |
Kolejni książęta z rodu Zähringen[2][3]:
- Bertold I (ok. 1000–1078), książę Karyntii od 1061 do 1077
- Bertold II (ok. 1050–1111), syn, książę Szwabii od 1092 do 1098, książę Zähringen od około 1100
- Bertold III (ok. 1085–1122), syn, książę Zähringen od 1111
- Konrad I (ok. 1090–1152), brat, książę Zähringen od 1122, rektor Burgundii od 1127
- Bertold IV (ok. 1125–1186), syn, książę Zähringen od 1152, rektor Burgundii
- Bertold V (ok. 1160–1218), syn, książę Zähringen od 1186, rektor Burgundii
Po śmierci Bertolda V jego władztwo zostało podzielone między hrabiów Urach i Kyburga. Znaczna część zyskała samodzielność od lokalnych feudałów i zyskała status wolnych terytoriów Rzeszy. Od drugiego syna Bertolda I pochodziła dynastia margrabiów, a następnie książąt badeńskich, panująca do 1918 r.[3]