ZSU-23-4MP Biała
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
ZSU-23-4MP Biała – polska modyfikacja radzieckiego samobieżnego zestawu przeciwlotniczego ZSU-23-4 Szyłka. Projekt został opracowany w 2000 roku przez Ośrodek Badawczo Rozwojowy w Tarnowie przy współudziale 4 Okręgowych Warsztatów Technicznych w Żurawicy i z wykorzystaniem systemów i urządzeń innych krajowych przedsiębiorstw przemysłu obronnego. Zatwierdzenie dokumentacji do produkcji seryjnej nastąpiło Orzeczeniem nr 165/TWL/05 z dnia 1 lipca 2005 roku, wprowadzony na wyposażenie Sił Zbrojnych RP rozkazem Szefa Sztabu Generalnego WP w grudniu 2005 roku.
ZSU-23-4MP Biała | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ pojazdu | |||
Trakcja |
gąsienicowa | ||
Załoga |
3 | ||
Historia | |||
Prototypy |
2000 | ||
Produkcja |
2005 | ||
Dane techniczne | |||
Silnik |
6-cylindrowy silnik wysokoprężny, 4-suwowy W-6R o mocy 280 KM (210 kW) oraz turbina gazowa DG4M-1 (do napędu prądnic zasilających urządzenia pokładowe) | ||
Transmisja |
mechaniczna | ||
Pancerz |
8,3 – 9,2 mm (płyta pancerna; spawany) | ||
Długość |
6,54 m | ||
Szerokość |
2,95 m | ||
Wysokość |
2,25 m | ||
Masa |
20,5 t | ||
Moc jedn. |
13,7 KM/t | ||
Osiągi | |||
Prędkość |
50 km/h | ||
Zasięg pojazdu |
450 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
główne: armaty 4×23 mm AZP-23 chłodzone cieczą (zapas amunicji: 2000 naboi) boczne: cztery przeciwlotnicze zestawy rakietowe Grom | |||
Wyposażenie | |||
noktowizory: TWNO-2 oraz TKN-1T; reflektor podczerwieni PG-125; radiostacja R-123; telefon R-124; aparatura nawigacyjna typu TNA-2; urządzenie ochrony przed bronią ABC; urządzenie przeciwpożarowe; układ wentylacji; SKO z układem automatycznego śledzenia celu w dzień i w nocy. | |||
Użytkownicy | |||
Polska | |||
|
Ten artykuł od 2012-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Około 70 sztuk wozów samobieżnej artylerii przeciwlotniczej ZSU-23-4MP Biała ma zostać wyprodukowane dla potrzeb Wojska Polskiego, jako tańsza alternatywa dla samobieżnego przeciwlotniczego zestawu artyleryjskiego Loara. Prototyp wszedł do służby w 10 Brygadzie Kawalerii Pancernej, następne dwa pojazdy miały być zmodernizowane w 2006 roku i dalsze 5 do 2008 roku[1].