Zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zasada pierwszeństwa prawa unijnego – zasada, która nie występuje expressis verbis w traktatach, lecz jest jedną z podstawowych zasad występujących w prawie unijnym. Wynika głównie z orzecznictwa TSUE. Mówi ona, że:
- prawo unijne ma pierwszeństwo przed prawem krajowym państwa członkowskiego (włącznie z konstytucją)[1][2][3],
- państwa mają obowiązek zapewnić skuteczność prawa unijnego,
- krajom członkowskim nie wolno jest wprowadzać przepisów prawa krajowego, które byłyby sprzeczne z prawem unijnym,
- w razie sprzeczności przepisów prawa unijnego i krajowego, zastosowanie mają przepisy prawa unijnego,
- późniejsze prawo krajowe nie deroguje wcześniejszego prawa unijnego.