Zelów (gromada 1954)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zelów – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1954 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
4 października 1954 | ||
Data likwidacji |
13 listopada 1954 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[2] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[3], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[4][5].
Gromadę Zelów z siedzibą GRN w Zelowie (wówczas wsi) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[4] – w powiecie łaskim w woj. łódzkim, na mocy uchwały nr 31/54 WRN w Łodzi z dnia 4 października 1954. W skład jednostki wszedł obszar dotychczasowej gromady[6] Zelów Kolonia ze zniesionej gminy Zelów oraz wieś Herbertów, parcelacja Herbertów, osada Herbertów i osada Herbertów Nr 1 z dotychczasowej gromady Wola Bachorska ze zniesionej gminy Buczek w tymże powiecie[7].
13 listopada 1954, po pięciu tygodniach, gromadę Zelów zniesiono w związku z nadaniem jej statusu osiedla (robotniczego)[8], dla którego ustalono 27 członków gromadzkiej rady narodowej[9] (prawa miejskie Zelów otrzymał 31 stycznia 1957[10]).
Uwaga: Gromada Zelów (o innym składzie) istniała w powiecie łaskim także w latach 1968–72.