Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa, pot. zmartwychwstańcy (dawniej rezurekcjoniści), Congregatio a Resurrectione Domini Nostri Iesu Christi (CR) – międzynarodowa męska wspólnota zakonna, złożona z księży, braci zakonnych i stałych diakonów, a także Braci Zewnętrznych (świeckich)[1]. Zgromadzenie dało Kościołowi 2 arcybiskupów i 7 biskupów[2].
Dewiza: Prawdą i Miłością (Veritate et Caritate) | |
Pełna nazwa |
Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa |
---|---|
Nazwa łacińska |
Congregatio a Resurrectione Domini Nostri Iesu Christi |
Skrót zakonny |
CR |
Wyznanie | |
Kościół | |
Założyciel |
Bogdan Jański |
Data założenia | |
Data zatwierdzenia | |
Strona internetowa |
W 1834[3] Adam Mickiewicz z Bogdanem Jańskim zorganizowali miejsce spotkań dla polskiej emigracji i intelektualistów francuskich nazwane Związkiem Braci Zjednoczonych. W roku 1835 Jański rozpoczął działalność, którą w późniejszym czasie nazwano Bractwem Służby Narodowej lub po prostu Domkiem Jańskiego z uwagi na jego lokalizację przy Notre Dame des Champs 11. 17 lutego 1836 prace zaowocowały utworzeniem wspólnoty, która poprzez pokutę, modlitwę, kierownictwo duchowe i głoszenie Misterium Paschalnego w ramach wspólnot parafialnych ma przeciwdziałać wpływom pogańskim i propagować wychowanie chrześcijańskie.
Po śmierci B. Jańskiego (2 lipca 1840) jego dzieło kontynuowali, choć w zmienionej ideologicznie formie[4], ks. Piotr Semenenko i ks. Hieronim Kajsiewicz: w niedzielę wielkanocną, 27 marca 1842 r., złożone zostały pierwsze śluby zakonne w katakumbach kościoła św. Sebastiana w Rzymie, a pierwsza reguła została napisana w wielkim poście 1842 roku i stała się podstawą życia wspólnoty i osobistego uświęcenia. Konstytucja zgromadzenia została zatwierdzona w 1860 roku.
Nazwa zgromadzenia pochodzi od dzwonów wielkanocnego alleluja, które brzmiały, kiedy siedmiu członków złożyło śluby zakonne we wspólnocie i wychodziło z katakumb[5]. Patronami zgromadzenia są Matka Boża i św. Kajetan z Thieny. W Polsce Zgromadzenie działa od 1880 r. Stolica Apostolska zatwierdziła działalność wspólnoty 10 marca 1888 r. Istnieje też żeńska gałąź zgromadzenia, założona przez Celinę Chludzińską Borzęcką wraz z córką Jadwigą i zatwierdzona jako zgromadzenie kontemplacyjno-czynne 6 stycznia 1891.
Ks. Piotr Semenenko był pierwszym przełożonym generalnym zakonu, kolejnymi generałami zakonu zmartwychwstańców byli:
Celem zgromadzenia jest rechrystianizacja Europy i stworzenie chrześcijańskiego systemu społecznego i odrodzenia społeczeństwa, a przede wszystkim uświadamianie sobie i innym potrzeby osobistego „zmartwychwstania” i wspomagania społeczeństwa w tym samym dążeniu. Zmartwychwstańcy zajmują się przede wszystkim pracą w parafiach oraz wychowaniem pod hasłem Prawdą i miłością. Propagują osiągnięcie tych celów przez dynamiczne przeżywanie osobistych nawróceń trwających całe życie. Zmartwychwstańcy prowadzą działalność misyjną, seminaria, wspólnoty, wydawnictwa, internaty i bursy akademickie. Prowadzą swą misję w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Afryce i w Australii.
Polska była czwartym krajem, po USA, Kanadzie i Bułgarii, w którym zgromadzenie podjęło posługę duszpasterską i wychowawczą[10]. W 1880 r. zmartwychwstańcy otworzyli we Lwowie Internat Ruski, czyli bursę dla młodzieży szkolnej obrządku greckokatolickiego[10], a później wznosząc kościół i klasztor przy ul. Piekarskiej. W 1884[11] r. osiedlili się też w Krakowie, wznosząc kościół pw. Zmartwychwstania Pańskiego przy ul. Łobzowskiej. W okresie międzywojennym objęli parafię św. Antoniego w Radziwiłłowie Mazowieckim (1920 r.)[10], parafię na poznańskiej Wildze (1922) i parafię św. Bonifacego w Warszawie (1930) oraz rozpoczęli budowę kościoła na krakowskiej Woli Duchackiej (1938; obecnie Kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Krakowie (ul. Szkolna)[12]). Po II wojnie światowej zmartwychwstańcy utracili swoją placówkę we Lwowie[13], ale otworzyli wiele nowych m.in. w Kościerzynie, Bytomiu-Szombierkach, Sosnowcu i Mszanie Górnej oraz w sanktuariach w Gdańsku i Sulisławicach[14].
W 1958 r. utworzyli Niższe Seminarium Duchowne im. Bogdana Jańskiego w Poznaniu (działało do 2008 r.)[15]. W latach 1985–1996 wznieśli na Dębnikach w Krakowie gmach Wyższego Seminarium Duchownego, zaprojektowany w stylu postmodernistycznym[16]. W 1990 r. objęli parafię w Samborze na Ukrainie[17]. W 1991 r. powrócili do Lwowa, budując w dzielnicy Zboiska nowy kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy[18].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.