Zmiany nazw miejscowości w południowo-wschodniej Polsce
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zmiany nazw miejscowości w południowo-wschodniej Polsce w 1977 roku dokonały się zgodnie z Zarządzeniem Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 9 sierpnia 1977 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach: krośnieńskim, nowosądeckim, przemyskim, rzeszowskim i tarnobrzeskim ogłoszonym w Monitorze Polskim nr 21 z 22 sierpnia 1977 r., poz. 112, podpisanym przez Marię Milczarek. Na jego skutek zamieniono wiele dotychczasowych nazw miejscowości, głównie ukraińskiego pochodzenia, na polsko brzmiące, często będące ich tłumaczeniem. Już wcześniej, 1 kwietnia 1977 r., zmieniono nazwy dwóch osad w województwie przemyskim: Rabe oraz Hłomcza[1] – powodem była rocznica śmierci generała Świerczewskiego.
|
Ten artykuł wymaga uzupełnienia informacji. |
Zarządzenie weszło w życie 1 października 1977 r. (w przypadku Rabe i Hłomczy 1 kwietnia) i wywołało duże poruszenie i wiele protestów. W przywrócenie dawnych nazw zaangażowały się środowiska przewodnickie, turystyczne i naukowe (m.in. Zarząd Główny PTTK czy XX Walny Zjazd Związku Literatów Polskich ze szczególnym głosem jego prezesa Jarosława Iwaszkiewicza), a także pomniejsze organizacje lokalne, jak choćby koła gospodyń wiejskich. Pod wpływem protestów reaktywowano Komisję Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych zlikwidowaną w 1975 r., a jej nowy przewodniczący, prof. Mieczysław Szymczak, zażądał przywrócenia starych nazw.
W 1978 zaczęły się działania pozorne (m.in. ówczesnego ministra Józefa Kępy), jednak sprawa doczekała się finału dopiero w 1981 po interwencji „Kultury”, „Polityki”, „Politechnika” i „Słowa Powszechnego”. W ogłoszonym w Monitorze Polskim nr 7 z 1 kwietnia 1981 r., poz. 61, Zarządzeniu Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 27 lutego 1981 r. w sprawie przywrócenia nazw niektórych miejscowości w województwach: krośnieńskim, nowosądeckim, przemyskim, rzeszowskim i tarnobrzeskim przywrócono dawne brzmienie 119 ze 120 nazw – wyjątkiem wyszczególnionym w § 1.2. był przysiółek Spokojna w gminie Nisko. Zarządzenie weszło w życie 1 kwietnia 1981 r. W przypadku Hłomczy i Rabe stare nazwy powróciły dopiero w 1983 r.[2].
Historię tę opisano w książce Spór o Bieszczady autorstwa Witolda Michałowskiego i Janusza Rygielskiego (wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1986, ISBN 83-217-2216-4).
Kilka miesięcy po przywróceniu dawnych nazw osobnym zarządzeniem[3] ponownie zmieniono nazwę Poździacz na Leszno. W 1986 w podobnym trybie[4] ponownie zmieniono nazwę Dusowce na Niziny.