Łucja Bałzukiewicz

Łucja Bałzukiewicz (ur. 13 grudnia 1887 w Wilnie, zm. 11 maja 1976 w Lublinie) – polska malarka. Siostra malarza Józefa i rzeźbiarza Bolesława Bałzukiewiczów.

Łucja Bałzukiewicz

Data i miejsce urodzenia	13 grudnia 1887 Wilno
Data i miejsce śmierci	11 maja 1976 Lublin
Narodowość	Polska
Dziedzina sztuki	malarstwo

Życiorys

Grób Łucji Bałzukiewicz na cmentarzu przy ul. Lipowej

Uczyła się początkowo w domu, następnie w gimnazjum i wileńskiej Szkole Rysunkowej Iwana Trutniewa. W latach 1907–1909 przebywała w Paryżu, ucząc się malarstwa u Olgi Boznańskiej i Henri Martina (1860–1943). W latach 1909–1946 mieszkała w Wilnie, ucząc rysunku w Państwowym Gimnazjum im. Joachima Lelewela. Od 1939 była członkiem Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków^[1]. W 1946 zamieszkała w Lublinie. Wstąpiła do Związku Polskich Artystów Plastyków^[2]. Od 1964 była członkiem grupy artystów plastyków „Zachęta". Jej twórczości poświęcone były dwie wystawy indywidualne w Galerii Biura Wystaw Artystycznych w Lublinie w latach 1962 i 1970^[1].

Zmarła w Lublinie, została pochowana na tamtejszym cmentarzu rzymskokatolickim przy ulicy Lipowej (sek. 1, rz. 3)^[3].

Twórczość

Portret Olgi Boznańskiej, 1909

Posługiwała się głównie techniką olejną. W jej twórczości widać wpływy Olgi Boznańskiej, u której studiowała w Paryżu. Z tego też okresu pochodzą liczne studia portretowe (m.in Portret Olgi Boznańskiej, 1909). W okresie wileńskim malowała głównie nastrojowe i realistyczne krajobrazy oraz obrazy sakralne. Tematykę jej dzieł stanowiły m.in. zabytkowe kościoły, rozstajne drogi leśne, młyny, krzyże i stare cmentarze Wileńszczyzny. W swoich pracach uwieczniała również miejsca związane z Adamem Mickiewiczem (ruiny dworku i zamku w Nowogródku)^[4]. W 1919 przebywała przez kilka miesięcy w Krakowie i Zakopanem. Uwieczniła wówczas na płótnie m.in. Kopiec Kościuszki, Skałkę od strony Wisły, Giewont, Stary cmentarz w Zakopanem^[5]. W okresie powojennym namalowała obrazy o tematyce religijnej dla kościołów ziemi lubelskiej, nadal tworzyła także pejzaże (m.in. serię widoków ze Sławinka), studia portretowe i martwe natury^[4].

Wybrane dzieła

Portrety

• Portret Olgi Boznańskiej (1909)
• Portret Cyganki (1909)
• Studium portretowe I (1910)
• Studium portretowe II (1910)
• Portret Ojca (1914)
• Portret siostry (1946)
• Autoportret (1965)

Pejzaże

• Droga w Zelwie (1914) (do cyklu należą też Rozstajne drogi i Zelwa – pejzaż)^[6]
• Rozstajne drogi z rozległej panoramy Trynopol pod Wilnem (1927)
• Trzy stogi^[7] 
• Sławinek – dwór (1947)
• Widok z okna – jesień (1955)
• Kościół św. Mikołaja – Lublin (1959)
• Kazimierz – zamek (1966)
• Żniwa na Sławinku (1968)

Kwiaty i martwe natury

• Róże (1959)
• Nasturcje (1961)
• Astry i owoce (1964)

Obrazy sakralne

• Św. Katarzyna Aleksandryjska – kolegiata w Krypnie (1922)
• Matka Boska Ostrobramska (kopia obrazu Matki Bożej z Ostrej Bramy w Wilnie) – bazylika archikatedralna w Białymstoku (1927)^[8]

• Matka Boska Dobrej Rady – kościół w Dziadkowicach (ok. 1930)
• Św. Franciszek z Asyżu – kaplica w Udryczach (1933)^[9]
• Chrzest Chrystusa – kościół w Łubinie Kościelnym (1938)
• Matka Boska Ostrobramska – kościół w Chodorówca (1947)
• Matka Boska Częstochowska – kościół w Kopisku (1951)
• Św. Teresa – kościół w Mońkach (lata 50. XX w.)
• Serce Pana Jezusa i Matka Boska z Góry Karmel – kościół w Osmoli (1952)^[1]
• Miłosierdzie Boże – kościół parafialny w Horyszowie^{[potrzebny przypis]}
• Matka Boża Nieustającej Pomocy – kościół parafialny w Rogóźnie^{[potrzebny przypis]}
• Św. Antoni Padewski – kościół Podwyższenia Krzyża Św. w Księżopolu^{[potrzebny przypis]}
• Trzy obrazy sakralne – kaplica św. Piotra i Pawła w Kornelówce^{[potrzebny przypis]}
• Kopia obrazu M. B. Ostrobramskiej – Kaplica Dylewska w Kadzidle^{[potrzebny przypis]}