105 mm haubica M102

M102 – amerykańska lekka holowana haubica kalibru 105 mm. Została opracowana w 1964^[1]. Wprowadzona do służby w czasie wojny wietnamskiej, użyta była również w operacjach Pustynna Tarcza i Pustynna Burza. Można z niej strzelać różnymi rodzajami konwencjonalnej amunicji, a także szybko ją obrócić o 360 stopni. Haubice M102 mogą być zrzucane na spadochronach albo transportowane przez helikoptery, w czasie normalnych przemieszczeń jak i w razie operacji desantowych.

M102

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Rodzaj	haubica
Dane taktyczno-techniczne
Długość lufy	3382 mm[1]
Donośność	15 000 m[1]
Prędkość pocz. pocisku	494 m/s.[1]
Długość	5182 mm[1]
Szerokość	2000 mm
Wysokość	1600 mm
Masa	1496 kg[1]
Kąt ostrzału	360° (w poziomie) –5° do +75° (w pionie)[1]
Szybkostrzelność	10 strzałów/min[1]
Obsługa	8 osób[1]

Haubica M102 jest najsilniejszym uzbrojeniem samolotu Lockheed AC-130.

Armia Stanów Zjednoczonych nie używa już tej broni, zastąpiła ją 105 mm haubica M119, lecz haubica M102 wciąż jest wykorzystywana przez Gwardię Narodową.

Budowa

Posiada zamek klinowy, hydropneumatyczny oporopowrotnik, lufę z hamulcem wylotowym^[1].

Haubicę do strzelania osadza się na płycie oporowej, która jest mocowana pod osią kół podczas położenia marszowego. Dolne łoże posiada jednoogonową, dwuramienną konstrukcję. Urządzeniem rolkowym^[2] zastąpiono tradycyjny lemiesz^[1].

Amunicja

Do strzelania miała zastosowanie amunicja dzielona^[1]:

• odłamkowo–burzącą,
• odłamkowo–rażąca (małe pociski wewnątrz korpusu),
• kumulacyjna,
• dymna,
• z dodatkowym napędem rakietowym.