11 Pułk Ułanów (austro-węgierski)

Czeski Pułk Ułanów Nr 11 (niem. Ulanenregiment Aleksander II. Kaiser von Ruβland Nr 11^[1] – pułk kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii.

Ten artykuł dotyczy austro-węgierskiego Pułku Ułanów Nr 11. Zobacz też: inne pułki ułanów noszące numer „11”.

11 pułk ułanów

Historia
Państwo	Austro-Węgry
Rozformowanie	1918
Nazwa wyróżniająca	Galicyjski
Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	c. i k. Armia
Rodzaj wojsk	kawaleria

Szefowie pułku

FML Johann Nepomuk von Nostitz-Rieneck

GdK Karl Kress von Kressenstein

Historia pułku

W 1814 roku został utworzony Pułk Szwoleżerów Nr 7 (niem. Chevaux-legers-Regiment Nr. 7)^[2].

W latach 1880–1885 sztab pułku i kadra uzupełniająca (od 1882 roku kadra zapasowa) stacjonowała w Żółkwi. W 1885 roku sztab pułku razem z kadrą zapasową został przeniesiony do Stockerau^[3].

W 1888 roku sztab pułku został przeniesiony do Krakowa, a kadra zapasowa do Stryja^[4].

W 1889 roku sztab pułku razem z 1. dywizjonem stacjonował w Krakowie, a 2. dywizjon w Bochni. Pułk został włączony w skład 11 Brygady Kawalerii w Tarnowie. Kadra zapasowa pozostawała w Stryju na terytorium 11 Korpusu, z którego pułk otrzymywał rekrutów^[5].

W 1890 roku została zmieniona nazwa wyróżniająca pułku z „Galicyjski” na „Czeski”. Zmiana nazwy pozostawała w związku ze mianą okręgu uzupełnień. Od tego roku pułk otrzymywał rekruta z terytorium 9 Korpusu^[6].

W 1891 roku dywizjony pułku zmieniły garnizony. Pierwszy dywizjon został skierowany do Bochni, a drugi do Krakowa^[7].

Do 1900 roku pułk stacjonował na terytorium 10 Korpusu (sztab pułku i 2. dywizjon w Przemyślu, 1. dywizjon w Radymnie) i wchodził w skład 5 Brygady Kawalerii. Kadra zapasowa stacjonowała w Terezinie (niem. Theresienstadt) na terytorium 9 Korpusu, z którego pułk otrzymywał rekrutów^[8].

W 1900 roku pułk został przeniesiony do Pardubic (niem. Pardubitz) i włączony w skład 9 Brygady Kawalerii. Kadra zapasowa nadal stacjonowała w Terezinie^[9]. Dyslokacja i podporządkowanie pułku nie uległo zmianie do 1914 roku^[2]. Żołnierze nosili czapki wiśniowe, guziki srebrne^[10].

Skład pułku

• Komenda
• 1 dywizjon
• 2 dywizjon
• pluton pionierów
• patrol telegraficzny
• szwadron zapasowy

W skład każdego dywizjonu wchodziły trzy szwadrony po 117 ułanów. Stan etatowy liczył 37 oficerów oraz 874 podoficerów i żołnierzy.

Szefowie pułku

Kolejnymi szefami pułku byli:

• FML Johann Nepomuk von Nostitz-Rieneck(inne języki) (1815 – †22 X 1840),
• FML Karl Kress von Kressenstein(inne języki) (1840 – 1849),
• car Rosji Aleksander II (1855-1881),
• car Rosji Aleksander III (1881-1894)^[2].

Drugimi szefami pułku byli:

• GdK Karl Kress von Kressenstein (1849 – †26 I 1856),
• FML August Friedrich Karl Wilhelm von Eynatten (1856 – †8 III 1860)^[2].

Czescy ułani

Komendanci pułku

• płk Ernst von der Wense (1880 – 1885 → komendant 15 Brygady Kawalerii w Debreczynie^[11])
• płk Bernhard von Vahlkampf (1885^[3] – 1886 → urlopowany)
• płk August Dillen-Spiering (1886 – 1888 → stan spoczynku)
• płk Heinrich Polko (1888^[4] – )
• płk Julius Longard von Longgarde ( – 1900 → komendant 11 Brygady Kawalerii)
• płk Maximilian von Falkenstein (1900 – 1901)
• ppłk / płk Lothar Unterrichter von Rechtenthal (1901 – 1907 → komendant 18 Brygady Kawalerii)
• ppłk / płk Zygmunt von Micewski (1907 – I 1913 → komendant 9 Brygady Kawalerii)
• płk Friedrich Prochaska (1913 – 1914^[2])

Oficerowie

• Rajmund Baczyński (1874-1875)
• ppłk Leon Laskowski
• rtm. Julian Jan Fischer-Drauenegg (w latach 1877–1894)
• rtm. Kazimierz Łączyński
• por. Włodzimierz Tyszkiewicz
• ppor. Franciszek Ksawery Piniński
• mjr. Adolf Odkolek von Újezd (1916)