15 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej (II RP)

15 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (15 daplot) – pododdział artylerii przeciwlotniczej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Ten artykuł dotyczy 15 daplot (1939). Zobacz też: inne dywizjony artylerii noszące numer 15.

15 dywizjon artylerii przeciwlotniczej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1939
Rozformowanie	1939
Organizacja
Dyslokacja	Wełnowiec
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko

Artyleria przeciwlotnicza WP przed wybuchem II wś

Dywizjon został sformowany w lutym 1939 w nowo oddanych koszarach w Wełnowcu w garnizonie Katowice (Okręg Korpusu Nr V), w składzie dwóch baterii 75 mm armat przeciwlotniczych półstałych wz. 1937 i jednej baterii motorowej 40 mm armat przeciwlotniczych wz. 1936^[1].

21 grudnia 1938 na stanowisko dowódcy dywizjonu został wyznaczony mjr Roman Niemczyński, dotychczasowy dowódca 11 dywizjonu artylerii przeciwlotniczej w Dęblinie. Pod względem fachowego wyszkolenia i inspekcji pododdział podlegał dowódcy Grupy Artylerii Przeciwlotniczej^[2]. Żołnierze dywizjonu nosili na kurtkach munduru odznaki pamiątkowe artylerii przeciwlotniczej. Dywizjon nie posiadał sztandaru.

Dywizjon był jednostką mobilizującą. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W2" sformował, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem brązowym (podgrupa 2 - OPL), trzy baterie półstałe 75 mm i trzy plutonu półstałe 40 mm dla obrony przeciwlotniczej obszaru krajowego oraz jedną baterię motorową 40 mm dla czynnej dywizji piechoty:

• bateria półstała artylerii przeciwlotniczej 75 mm typu I nr 156 - kpt. Józef Grabski
• bateria półstała artylerii przeciwlotniczej 75 mm typu I nr 157 - kpt. Stanisław Ziober
• bateria półstała artylerii przeciwlotniczej 75 mm typu I nr 158 - kpt. Baltazar Zembik
• bateria motorowa artylerii przeciwlotniczej 40 mm typu A nr 23 dla 23 DP - kpt. Ferdynand Blechinger
• pluton półstały artylerii przeciwlotniczej 40 mm nr 501
• pluton półstały artylerii przeciwlotniczej 40 mm nr 502
• pluton półstały artylerii przeciwlotniczej 40 mm nr 503

Nadwyżki dywizjonu, pozostałe po zakończeniu mobilizacji, przekazane zostały do Ośrodka Zapasowego Artylerii Przeciwlotniczej nr 2 w Trauguttowie. Po zakończeniu mobilizacji i przekazaniu nadwyżek dywizjon uległ rozformowaniu.

Pod koniec sierpnia baterie nr 156 i 157 przybyły do Warszawy, gdzie weszły w skład Grupy Artylerii Przeciwlotniczej „Kazimierz” płk. Kazimierza Barana, a bateria nr 158 – do Stalowej Woli. 5 września bateria kpt. Grabskiego (nr 156) została ewakuowana do Brześcia, gdzie weszła w skład dywizjonu ppłk. Leona Przybytki, natomiast bateria kpt. Ziobera (nr 157) została przetransportowana do Lwowa, gdzie wzięła udział w obronie przeciwlotniczej miasta.