1913 w polityce

Wydarzenia polityczne w 1913 roku.

Afonso Costa

Menelik II

◄◄ | 1908 | 1909 | 1910 | 1911 | 1912

1913

1914 | 1915 | 1916 | 1917 | 1918 | ►►

Styczeń

• 16 stycznia – zmarł Oscar Sherman Gifford, amerykański polityk^[1].
• 17 stycznia – nowym prezydentem Francji został Raymond Poincaré^[2].
• 21 stycznia – nowym premierem Francji został Aristide Briand^[2].
• 22 stycznia – tureckie Zgromadzenie Narodowe (Dywan) decyduje się przyjąć warunki pokojowe Ligi Bałkańskiej^[3].
• 23 stycznia – w Stambule młodoturcy dokonali zamachu stanu. Władzę objęli działacze partii Jedność i Postęp^[2].
• 31 stycznia – zmarł George Swinton Legaré, amerykański polityk^[4].
• Afonso Costa został premierem Portugalii^[5][6].

Luty

• 3 lutego – nowy rząd turecki przystąpił do kontrofensywy po cofnięciu wszystkich ustępstw terytorialnych wobec państw bałkańskich^[2].
• 18 lutego – zmarł George Lee, konfederacki oficer, adiutant prezydenta Jeffersona Davisa^[7].
• 19 lutego – w Meksyku doszło do zamachu stanu – władzę w kraju objął generał Victoriano Huerta^[2].
• 22 lutego – obalony przez Huertę prezydent Meksyku Francisco Madero został zamordowany^[2].

Marzec

• 4 marca – Woodrow Wilson został zaprzysiężony na 28. prezydenta Stanów Zjednoczonych^[2].
• 6 marca – I wojna bałkańska: kapitulacja tureckiej twierdzy Yanya (Janina) przed wojskami greckimi^[8].
• 22 marca – wielkie mocarstwa proponują stronom I wojny bałkańskiej mediację i przedstawiają propozycje pokojowe^[9].
• 23 marca – urodził się Heinz Linge, oficer SS, kamerdyner Adolfa Hitlera i autor wspomnień o nim^[10].
• 28 marca – siły bułgarsko-serskie wkroczyły do Adrianopola^[2].

Kwiecień

• 16 kwietnia – Turcja poprosiła o zawieszenie broni^[2].

Maj

• 26 maja -– Serbia oficjalnie zaproponowała Bułgarii nowy podział Macedonii^[11].
• 30 maja – w Londynie państwa bałkańskie i Turcja podpisały układ pokojowy. W jej wyniku Turcja straciła wszystkie terytoria europejskie (z wyjątkiem wschodniego kawałka Tracji). Grecja uzyskała Kretę, południową Macedonię i zachodnią Trację, Serbia otrzymała pozostałą część Macedonii i (do podziału z Czarnogórą) sandżak nowopazarski. Dzięki aktywności Włoch i Austro-Węgier przewidziano również zachowanie niepodległej Albanii^[2].

Czerwiec

• 1 czerwca – Serbia i Grecja zawarły tajny układ wojskowy skierowany przeciwko Bułgarii^[2].
• 29 czerwca – Bułgaria wystąpiła przeciwko Rumunii i swym dotychczasowym sojusznikom – wybuchła II wojna bałkańska^[2].

Lipiec

• 1 lipca – Grecja i Serbia wypowiedziały wojnę Bułgarii^[2].
• 29 lipca – powstał Międzynarodowy Komitet Nadzoru, który miał przez 10 lat czuwać nad niepodległością Albanii^[2].

Sierpień

• 10 sierpnia – w Bukareszcie zawarto traktat pokojowy, kończący II wojnę bałkańską^[2].

Wrzesień

• 30 września – w Istambule zawarto pokój pomiędzy Bułgarią a Turcją: Bułgaria traci część zdobyczy z I wojny bałkańskiej^[12].

Październik

• 17 października – w nocy z 17 na 18 października Austro-Węgry kierują wobec Serbii ultimatum żądające zaprzestania okupacji ziem albańskich pod rygorem wszczęcia wojny^[13].

Grudzień

• 9 grudnia – Gaston Doumergue stanął na czele francuskiego rządu^[2].
• 10 grudnia – Pokojową Nagrodę Nobla otrzymał Henri La Fontaine^[2].
• 12 grudnia – zmarł Menelik II, cesarz Etiopii^[14].