20 Korpus Zmechanizowany (ZSRR)

20 Korpus Zmechanizowany (ros. 20-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

20 Korpus Zmechanizowany

20-й механизированный корпус

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	marzec 1941
Dowódcy
Pierwszy	generał major Andriej Nikitin
Ostatni	generał major Nikołaj Wiedieniew
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Borysów
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	wojska zmechanizowane

Formowanie i działania bojowe

Formowanie Korpusu rozpoczęto w marcu 1941 roku w Zachodnim Specjalnym Okręgu Wojskowym. Sztab Korpusu rozlokowany był w Borysowie na Białorusi.

W chwili ataku Niemiec na ZSRR korpus znajdował się w składzie wojsk Frontu Zachodniego^[1]. W tym czasie w 20 KZmech. pełnił służbę Iwan Jakubowski, późniejszy marszałek ZSRR^[2]. W pierwszej połowie lipca 1941 roku był w składzie 13 Armii tego samego Frontu Zachodniego. Uczestniczył w walkach na Białorusi (Bitwa białostocko-mińska) z wojskami Grupy Armii „Środek” w trakcie których praktycznie uległ zagładzie.

Dowódcy korpusu

• gen. mjr Andriej Nikitin^[1] – ? – pierwsza połowa lipca 1941,
• gen. mjr Nikołaj Wiedieniew – pierwsza połowa lipca 1941 – ?

Struktura organizacyjna

Stan 22 czerwca 1941 roku^[3]:

• 26 Dywizja Pancerna,
• 38 Dywizja Pancerna,
• 210 Dywizja Zmechanizowana,
• 24 pułk motocyklowy,
• 534 samodzielny batalion łączności,
• 83 samodzielny zmotoryzowany batalion inżynieryjny.

Wyposażenie

22 czerwca 1941 17 Korpus Zmechanizowany liczył 20 389 żołnierzy (57% stanu etatowego) oraz miał na stanie:

• 93 czołgów, w tym: 80 T-26, 13 BT i 3 czołgi z miotaczami płomieni (chemiczne^[4] ,
• 11 samochodów pancernych BA-10 i BA-20,
• 431 samochodów,
• 25 ciągników,
• 92 motocykle.

Zobacz też

• Korpusy zmechanizowane Armii Czerwonej