2M-3

2M-3M – podstawa morska z dwiema sprzężonymi uniwersalnymi armatami morskimi kalibru 25 mm (110-PM) kalibru 25 mm L/79, opracowana w ZSRR pod koniec lat czterdziestych XX w.

2M-3M

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Rodzaj	morska automatyczna armata uniwersalna
Historia
Prototypy	1948
Produkcja seryjna	1949-1984
Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	25 mm
Nabój	25 × 218 mm
Długość lufy	2 m
Donośność	skuteczna przeciw celom: powietrznym - 1700 m morskim - 2300 m[1] maksymalna - 3000 m
Prędkość pocz. pocisku	910 m/s[1]
Masa	1515 kg[1]
Kąt ostrzału	w poziomie: 360° w pionie: -10 +83°[1]
Jednostka ognia	2 × 130 szt (na podstawie)[1]
Szybkostrzelność	2 × 450 strz./min teor. 2 × 270-300 strz./min prakt.[1]
Obsługa	2

Wersje

Rysunek w trzech rzutach

• ZSRR:
  • 2M-3
  • 2M-3M
  • 2M-8M – dla okrętów podwodnych
  • 2M-10
  • BL-130
  • BL-120 (4M-120)
• Chiny:
  • Typ 61

Zastosowanie

Armaty 2M-3 i 2M-3M stosowane były na licznych mniejszych okrętach i pomocniczych jednostkach pływających produkcji ZSRR, używanych przez marynarkę radziecką, a także eksportowanych. Instalowano je na jednostkach na których nie przewidywano radiolokacyjnych systemów kierowania ogniem^[1]. Eksportowane były także same armaty, a także ich klony produkowane były za granicą.

W Polsce eksploatowano łącznie na okrętach przynajmniej 146 armat 2M-3M – m.in. na kutrach torpedowych projektu 183, trałowcach projektów 151, 206F, 254M, kutrach proj. 918/918M i okrętach pomocniczych^[a]. Jako ostatni wyposażono w nie w 1984 roku trałowiec „Gardno”, po czym zastąpiły je na nowych okrętach polskie armaty ZU-23-2M, instalowane także na starszych okrętach^[1]. Na przełomie 1989/90 roku podstawy 2M-3M zamontowano jeszcze na trzech kutrach rakietowych projektu 205 przekształconych w patrolowce Straży Granicznej^[2].

Z nowszych zastosowań, armaty tego typu zostały użyte m.in. na jemeńskich okrętach patrolowych typu P-1022 zbudowanych w Australii w 2004 roku^[3].

Można oglądać

• ORP „Odważny” w Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej
• Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni – zdjęta z okrętu
• Skansen Broni Morskiej w Helu – zdjęta z okrętu

Uwagi

1. Liczba armat faktycznie mogła być mniejsza, gdyż mogły być demontowane z wycofywanych okrętów. Zestawienie na podstawie Ciślak 1995 ↓, s. 214-215 – liczba 146 podstaw obejmuje wszystkie okręty, na których faktycznie były zainstalowane, na stałe lub przejściowo, łącznie z 4 podstawami na okręcie ratowniczym „Piast” (Ciślak 1995 ↓, s. 140), natomiast istniała możliwość montażu jeszcze 12.