541 Dywizja Grenadierów (III Rzesza)

541 Dywizja Grenadierów – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w na poligonie Borne Sulinowo niem. Groß Born na mocy rozkazu z 7 lipca 1944 roku, w 29 fali mobilizacyjnej w II Okręgu Wojskowym. 9 października 1944 r. jednostkę przemianowano na 541 Dywizję Grenadierów Ludowych^[1].

541 Dywizja Grenadierów

541. Grenadierdivision

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1944
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota

Struktura organizacyjna

• Struktura organizacyjna w lipcu 1944 roku:

1073., 1074. i 1075. pułk grenadierów, 1541. pułk artylerii, 1541. batalion pionierów, 541. dywizyjna kompania fizylierów, 1541. oddział przeciwpancerny, 1541. oddział łączności, 1541. polowy batalion zapasowy;

• Struktura organizacyjna w grudniu 1944 roku:

1073., 1074. i 1075. pułk grenadierów, 1541. pułk artylerii, 1541. batalion pionierów, 541. dywizyjny batalion fizylierów, 1541. oddział przeciwpancerny, 1541. oddział łączności, 1541. polowy batalion zapasowy;

Dowódca dywizji

• Generalleutnant Wolf Hagemann VI.1944 – 8.V.1945;

Szlak bojowy i zbrodnie wojenne

W sierpniu 1944 r. dywizja znalazła się na froncie wschodnim i walczyła w składzie 2 Armii nad Bugiem i Narwią. W następstwie bitwy o Pecynkę jej żołnierze dopuścili się zbrodni wojennej na polskiej ludności cywilnej. W ramach pacyfikacji wsi Lipniak-Majorat we wrześniu 1944 r. żołnierze dywizji rozstrzelali 448 cywilów, w większości kobiety, starców i dzieci (najmłodsze miało niespełna 6 miesięcy). W 1945 r. dywizja została zepchnięta do Prus Wschodnich, gdzie poniosła tak ciężkie straty, że została zredukowana do grupy bojowej. W kwietniu niedobitku zostały ewakuowane do Świnoujścia i włączone do 606 Dywizji do Zadań Specjalnych.