8 Dywizjon Taborów

8 Dywizjon Taborów – oddział taborów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

8 Dywizjon Taborów

Kadra 8 dywizjonu taborów

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1921
Rozformowanie	1939
Tradycje
Kontynuacja	8 szwadron taborów Kadra 8 dywizjonu taborów
Organizacja
Dyslokacja	Toruń; Lipno
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	tabory
Podległość	Okręg Korpusu Nr VIII

Polskie dywizjony taborów w 1939

W okresie swojego istnienia jednostka przechodziła kilkakrotnie reorganizację. W 1923 dywizjon stacjonował w Toruniu, a w 1939 kadra 8 dywizjonu taborów stacjonowała w Lipnie.

Forowanie i zmiany organizacyjne

W 1923 dywizjon podlegał Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VIII i stacjonował w Toruniu^[1]. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr VIII^[2].

1 października 1925, w związku z reorganizacją wojsk taborowych, dywizjon został przeformowany w 8 szwadron taborów. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII^[3][4]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany^[5][6][a].

12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. 8 szwadron taborów został przeformowany w kadrę 8 dywizjonu taborów^[6].

W 1939 kadra 8 dywizjonu taborów stacjonowała w Lipnie^[8].

Struktura organizacyjna

Organizacja dywizjonu w 1923^[1]

• dowództwo dywizjonu
• cztery lub pięć szwadronów taborowych^[b]
• skład i warsztat taborowy
• kadra szwadronu zapasowego
• kadra Okręgowego Szpitala Koni nr VIII w Toruniu^[9]
• kolumny przewozowe

Obsada personalna

Z tym tematem związana jest kategoria: oficerowie 8 Dywizjonu Taborów.

Dowódcy dywizjonu i szwadronu oraz komendanci kadry

• ppłk tab. Edmund Schäffer (IV 1923^[10][11][12] – 1 X 1925 → szef Szefostwa Taborów DOK VIII^[13])
• mjr tab. Władysław Brunne-Selim (1 X 1925^[14] – VII 1926 → szef Szefostwa Taborów DOK V^[15])
• rtm. tab. Leon Oktawian Michalewski (p.o. VII^[16] – XI 1926 → kwatermistrz szwadronu^[17])
• kpt. tab. Franciszek Drwota (XI 1926^[18] – 1 IV 1929 → kierownik referatu taborów Szefostwa Intendentury i Taborów OK VIII^[19])
• kpt. tab. Czesław Sław-Góralik (XII 1929^[20] – X 1930^[7])
• mjr tab. Szymon Skoczylas (od X 1930^[7][21])
• kpt. Stanisław Władysław Mężyk (był III 1939)

Zastępcy dowódcy dywizjonu

• mjr tab. Wincenty Kluska (do 1 XI 1923 → dowódca 2 dtab^[22][11][23])

Kwatermistrzowie

• rtm. tab. Marian Metelski (1 X 1925^[13][16] – XI 1926 → p.o. dowódcy 3 szw. tab.^[18])
• rtm. tab. Leon Oktawian Michalewski (XI – XII 1926 → tymczasowo do dyspozycji szefa taborów OK VIII^[24])
• rtm. tab. Ludwik Guzik (od XII 1926^[24][25])

Obsada personalna kadry 8 dywizjonu taborów w marcu 1939^[8][c][27]

• komendant kadry – kpt. Mężyk Stanisław Władysław
• oficer mobilizacyjny – kpt. Sedlak Władysław
• oficer administracyjno-materiałowy – kpt. Satkiewicz Józef

Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej

Osobne artykuły: zamordowani w Katyniu, zamordowani w Charkowie, zamordowani w Kalininie, zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej (ULK) i zamordowani z Białoruskiej Listy Katyńskiej (BLK).

Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego^[28]

Nazwisko i imię	stopień	zawód	miejsce pracy przed mobilizacją	zamordowany
Morawski Józef	podporucznik rezerwy	agronom		Katyń
Tomaszewski Józef	podporucznik rezerwy			Katyń
Pęski Roman[29]	porucznik rezerwy	inżynier leśnictwa		Charków
Sedlak Władysław[30]	kapitan	żołnierz zawodowy	(e)	Charków
Wawrzyniec Typrowicz	mjr tab. rez. dr	prawnik	notariusz we Lwowie	Charków
Dziewoński Mieczysław[31]	porucznik rezerwy	handlowiec		Kalinin
Waligóra Czesław Teodor	porucznik rezerwy	ziemianin	wł. majątku Górki Tczewskie	BLK

Uwagi

1. W styczniu 1931 roku, ogłaszając zmiany personalne przeprowadzone w październiku 1930 roku, posługiwano się nazwą „b. 8 sk. szw. tab.”, czyli były 8 skadrowany szwadron taborów^[7]
2. Spośród dziesięciu dywizjonów połowa miała w swoim składzie pięć szwadronów, a pozostałe, w tym 4 dtab – cztery szwadrony^[2]
3. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939^[26].