8 Pułk Huzarów (austro-węgierski)

Pułk Huzarów Nr 8 (HR. 8) – pułk kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii.

Ten artykuł dotyczy austro-węgierskiego Pułku Huzarów Nr 8. Zobacz też: inne pułki huzarów noszące numer „8”.

Pułk Huzarów Nr 8

Husarenregiment von Tersztyánszky Nr. 8

Historia
Państwo	Austro-Węgry
Sformowanie	1696
Rozformowanie	1918
Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Osijek, Ruma, Vinkovci, Klagenfurt, Jarosław, Żuków, Subotica, Kecskemét, Cegléd
Rodzaj sił zbrojnych	c. i k. Armia
Rodzaj wojsk	kawaleria
Podległość	13 Brygada Kawalerii 3 Brygada Kawalerii 5 Brygada Kawalerii 4 Brygada Kawaleria

Koszary pułku w Ceglédzie

Szefowie pułku

Ferdinand von Sachsen-Coburg

Fryderyk Wilhelm I

Alexander von Koller

Karl Tersztyánszky von Nádas

Zugsführer HR. 8

Historia pułku

Pułk został utworzony w 1696 roku.

W 1889 roku pułk stacjonował na terytorium 13 Korpusu (komenda pułku razem z 1. dywizjonem w Rumie, 2. dywizjon w Vinkovci (węg. Vinkovce), natomiast kadra zapasowa stacjonowała w Osijeku (niem. Esseg) na terytorium 4 Korpusu, który był jego okręgiem uzupełnień. Pułk wchodził w skład 13 Brygady Kawalerii^[1].

W 1890 roku pułk został przeniesiony na terytorium 3 Korpusu i włączony w skład 3 Brygady Kawalerii. Komenda pułku razem z 1. dywizjonem i kadrą zapasową stacjonowała w Klagenfurcie, natomiast 2. dywizjon w Seebach. Pułk nadal otrzymywał uzupełnienia z terenu 4 Korpusu^[2]. W 1893 roku 1. dywizjon stacjonował w Seebach, a 2. dywizjon w Klagenfurcie^[3].

W 1898 roku pułk został przeniesiony na terytorium 10 Korpusu i włączony w skład 5 Brygady Kawalerii. Komenda pułku razem z 1. dywizjonem stacjonowała w Jarosławiu, a 2. dywizjon w Żukowie. Natomiast kadra zapasowa została przeniesiona do Suboticy (niem. Maria-Theresiopel) na terytorium 4 Korpusu^[4].

W 1914 roku komenda pułku razem z 1. dywizjonem stacjonowała w Kecskemét, 2. dywizjon w Ceglédzie, a kadra zapasowa w Suboticy (węg. Szabadka). Pułk wchodził w skład 4 Brygady Kawalerii^[5]. Żołnierze nosili attylę ciemnoniebieską, a guzy do pętlic („oliwki”) były złote; czako – czerwone^[6].

Organizacja pokojowa pułku

• Komenda
• pluton pionierów
• patrol telegraficzny
• Kadra Zapasowa
• 1. dywizjon
• 2. dywizjon

W skład każdego dywizjonu wchodziły trzy szwadrony liczące 117 huzarów. Stan etatowy pułku liczył 37 oficerów oraz 874 podoficerów i żołnierzy.

Szefowie pułku

Kolejnymi szefami pułku byli:

• GdC Michael von Kienmayer (1802 - †28 X 1828)
• GdC Ferdinand Georg August von Sachsen-Coburg-Saalfeld-Koháry, Graf von Sorbenberg (1828 – †27 VIII 1851),
• elektor Hesji-Kassel Fryderyk Wilhelm I (1851 – †6 I 1875),
• GdC Alexander von Koller (1875 – †29 V 1890),
• FML Andreas Pálffy ab Erdöd (1890 – †14 IV 1902),
• książę, generał kawalerii Alois Rudolf Esterházy von Galántha (1903 – †25 X 1912),
• GO Karl Tersztyánszky von Nádas (od 1913).

Drugim szefem pułku był generał kawalerii Nikolaus von Liechtenberg-Schneeberg (1852 – †6 V 1871).

Komendanci pułku

• płk Gustav von Szakonyi (1899 – 1895 → komendant 11 Brygady Kawalerii^[7])
• płk Alexander Maria von Alexander (1895^[8] – 1900 → komendant 12 Brygady Kawalerii)
• płk Emil Albrecht von Várkony (1901 – 1903)
• płk Liborius Kunzl (1903 – 1906 → urlopowany)
• płk Ferdinand Maria Anton von Bissingen und Nippenburg (1906 – 1911 → inspektor wojskowy królewsko-węgierskich zakładów hodowli koni)
• ppłk / płk Adalbert Fluck von Raggamb (1911 – 1915 → 13 Brygady Kawalerii)