Adam Józef Riedl

Adam Józef Riedl (ur. 7 listopada 1896 we Lwowie, zm. 10 kwietnia 1964 w Warszawie) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Adam Riedl

pułkownik artylerii
Pełne imię i nazwisko	Adam Józef Riedl
Data i miejsce urodzenia	7 listopada 1896 Lwów
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1964 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	55 pułk artylerii lekkiej 1 pułk artylerii ciężkiej 2 pułk artylerii motorowej
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska obrona Lwowa II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 7 listopada 1896 we Lwowie, w rodzinie Jana^[1].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był pułk armat polowych nr 32, który później został przemianowany na pułk haubic polowych nr 30, a następnie na pułk artylerii polowej nr 130^[2]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1917 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej^[3].

W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia podporucznika^[4]. U kresu wojny w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa w 1918 w trakcie wojny polsko-ukraińskiej w szeregach 1 pułku artylerii polowej Lwów^[5]. Został awansowany na stopień porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[6], a następnie na stopień kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem z 1 lipca 1923^[7]. W latach 20. był oficerem w macierzystym 5 pułku artylerii polowej, w tym w 1923 na stanowisku adiutanta sztabowego^[8][9]. W 1928 był oficerem Centrum Wyszkolenia Artylerii^[10]. Był instruktorem na kursach artyleryjskich w Toruniu^[5]. Został awansowany na stopień majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931^[11]. W lutym 1932 został przeniesiony do 14 pułku artylerii lekkiej w Poznaniu na stanowisko dowódcy dywizjonu^[12][13]. W czerwcu 1936 został przeniesiony do 30 pułku artylerii lekkiej w Brześciu na stanowisko kwatermistrza. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 25. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[14]. W lipcu 1938 został przeniesiony do 7 pułku artylerii ciężkiej w Poznaniu na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku^[15]. We wrześniu 1939 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 55 pułku artylerii lekkiej.

Podczas II wojny światowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. 20 marca 1943 Naczelny Wódz mianował go z dniem 1 kwietnia 1943 dowódcą 1 pułku artylerii ciężkiej^[16]. 10 kwietnia tego roku objął dowództwo pułku^[17]. Z dniem 1 listopada 1943 dowodzony przez niego oddział został przeformowany w 2 pułk artylerii motorowej. 18 listopada 1943 został zastępcą dowódcy artylerii dywizyjnej 1 Dywizji Pancernej^[18][19]. Do końca życia pozostawał w stopniu pułkownika artylerii^[5].

Zmarł 10 kwietnia 1964 w Warszawie^[5]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera IIB 30, rząd 6, grób 25)^[20]. W tym samym grobie została pochowana jego żona Wanda (1900–1977) i młodsza córka Barbara po mężu Warda (1929–2015)^[20].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych dwukrotnie (przed 1923)^[5][14]
• Złoty Krzyż Zasługi – 25 maja 1939 „za zasługi w służbie wojskowej”^[21]
• Medal Niepodległości – 9 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[22]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[2]
• Srebrny Medal Waleczności 2 klasy^[2]
• Krzyż Wojskowy Karola^[2]