Adolf Sonnenfeld

Adolf Gustaw Sonnenfeld ps. „Adolfson” (ur. 19 września 1837 we Wrocławiu, zm. 28 maja 1914 w Warszawie^[1][2]) – polski skrzypek, dyrygent i kompozytor.

Adolf Sonnenfeld

Adolf Sonnenfeld, 1894
Imię i nazwisko	Adolf Gustaw Sonnenfeld
Pseudonim	Adolfson
Data i miejsce urodzenia	19 września 1837 Wrocław
Data i miejsce śmierci	28 maja 1914 Warszawa
Instrumenty	skrzypce
Zawód	kompozytor, dyrygent
Zespoły
Orkiestra Warszawska

Życiorys

Syn handlarza skór Hirszla Sonnenfelda oraz Fryderyki Aron^[3]. Od 1854 r. studiował w lipskim konserwatorium u Ferdinanda Davida (skrzypce), Moritza Hauptmanna i Ernsta Friedricha Richtera (kompozycja)^[4]. Około 1857 roku, po przybyciu do Warszawy, zmienił wyznanie na protestantyzm (ewangelicko-augsburski).

Założyciel i dyrygent Orkiestry Warszawskiej (1867 r.). Komponował muzykę do wielu wodewilów, operetek, komediooper i oper wystawianych w warszawskich teatrach ogródkowych (m.in.: „Barnaba Fafuła i Józio Grojseszyk”, „Donato”, „Król reporterów”, „Modniarka warszawska” „Handzia”, „Piekło”, „Świtezianka”, „Pontesilea”)^[5]. Publikował też łatwe fortepianowe utwory dla dzieci oraz kompozycje na skrzypce i fortepian^[4]. Pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej (aleja 17a, grób 7)^[6].

Wybrane utwory

• Nocleg w Apeninach – opera (1874)
• Podróż po Warszawie – operetka (1876)
• Pan Twardowski – balet (1860)
• Alfred Wielki – opera (1888)
• Albrecht Dürer w Wenecji – opera (1892)