Al-Achtal

Al-Achtal (arab. الأخطل, właściwie Ghijas Ibn Ghaus Ibn as-Salt, arab. غياث بن غوث التغلبي; ur. ok. 640, zm. ok. 710) – poeta arabski okresu umajjadzkiego.

Al-Achtal

الأخطل

Imię i nazwisko	Ghijas Ibn Ghaus Ibn as-Salt غياث بن غوث التغلبي
Data urodzenia	ok. 640
Data śmierci	710
Narodowość	arabska
Język	arabski
Dziedzina sztuki	poezja

Należał do chrześcijańskiego plemienia Taghlib zamieszkującego nad Eufratem. Pozostał chrześcijaninem do końca życia, pomimo starań wielu osobistości umajjadzkiego dworu i lukratywnych propozycji samego kalifa Abd al-Malika (685-705). Znalazł się na dworze Umajjadów już za czasów Mu’awiji (661-680). Był bliskim towarzyszem Jazida (680-683) oraz oficjalnym poetą Abd al-Malika. Jego przydomek „Al-Achtal” znaczy „Gaduła”^[1]. W życiu prywatnym Al-Achtal był miłośnikiem wina i jest ono częstym, choć pobocznym tematem jego utworów. Ponieważ był chrześcijaninem, patrzono na jego nałóg z pobłażaniem. Nie pozostawił żadnego potomstwa. W swojej poezji atakował wszystkich przeciwników dynastii Umajjadów. Prowadził potyczki poetyckie z Dżarirem i Al-Farazdakiem. Był zarówno dobrym panegirystą, jak i satyrykiem. Wraz z Dżarirem i Al-Farazdakiem zaliczany jest tradycyjnie do „wielkiej trójki” poetów okresu umajjadzkiego^[2].

Na język polski przełożone zostały trzy utwory poetyckie Al-Achtala, zamieszczone w antologii Poezja arabska. Wiek VI-XIII. Wybór, Wrocław-Warszawa-Kraków 1997 (przekłady autorstwa Aleksandry Witkowskiej i Janusza Daneckiego).