Airwolf

Airwolf – amerykański serial telewizyjny emitowany w latach 1984–1987. Opowiada o wysoce specjalistycznym, naddźwiękowym wojskowym śmigłowcu o nazwie kodowej "Airwolf". Jego załoga uczestniczy w wielu niebezpiecznych misjach, których tło stanowi okres zimnej wojny.

Airwolf

Replika Airwolfa w Muzeum Lotnictwa Tennessee
Gatunek	akcja przygodowy
Kraj produkcji	USA
Oryginalny język	angielski
Twórcy	Donald P. Bellisario
Główne role	Jan-Michael Vincent Ernest Borgnine Alex Cord
Produkcja
Reżyseria	Virgil W. Vogel Donald A. Baer
Scenariusz	Burton Armus Donald P. Bellisario
Muzyka	Sylvester Levay
Zdjęcia	Howard Schwartz
Scenografia	Stephen Geaghan
Czas trwania odcinka	45 minut
Pierwsza emisja
Data premiery	22 stycznia 1984
Stacja telewizyjna	CBS USA Network
Lata emisji	1984–1987
Status	zakończony

Twórcą serialu był Donald Bellisario. W pierwszych trzech seriach nadawania serialu występowali: Jan-Michael Vincent, Ernest Borgnine, Alex Cord oraz Jean Bruce Scott. W finałowym sezonie obsada aktorska uległa zmianie.

Motyw muzyczny, który słyszymy w czołówce, skomponował na potrzeby serialu Sylvester Levay.

Historia produkcji.

Seria 1-3 składa się z 56 odcinków, które zostały wyemitowane przez stację CBS w Stanach Zjednoczonych od roku 1984 przez 1986, a dodatkowe 24 odcinki (seria 4) z nową produkcją na antenie USA Network w 1987 roku, w sumie powstało 80 odcinków. Udoskonalona wersja pierwszego odcinka została wydana również w cyfrowej wersji w kilku krajach, jak również w formacie DVD. Pokaz był transmitowany w kilku rynkach międzynarodowych. W Polsce serial ukazał się na DVD dzięki wydawnictwu Amercom S.A. W latach 90. wyemitowała stacja RTL 7

Obsada

Sezon 1 (CBS, wiosna 1984) – dwugodzinny odcinek pilotażowy, dodatkowo 10 kolejnych

• Jan-Michael Vincent – Stringfellow Hawke (kapitan rezerwy, Armia Stanów Zjednoczonych) (34 lata)
• Ernest Borgnine – Dominic Santini (właściciel firmy lotniczej Santini Air)
• Alex Cord – Michael Coldsmith-Briggs III (wysoko postawiony człowiek w organizacji nazwanej "firmą" (The Firm); pseudonim operacyjny: Archanioł)
• Deborah Pratt – Marella, prawa ręka Archanioła

Sezony 2–3 (CBS, 1984–1986) – dwa sezony po 22 odcinki każdy

• Vincent, Borgnine, Cord, Pratt, oraz
• Jean Bruce Scott – Caitlin O’Shannessy (początkowo kobieta pilot teksańskiej policji, następnie zatrudniona w Santini Air)

Sezon 4 (USA Network, wiosna-lato 1987) – 24 odcinki

• Barry Van Dyke – Saint John Hawke (major rezerwy, armia Stanów Zjednoczonych)
• Michele Scarabelli – Jo Santini (spadkobierczyni firmy Santini Air od jej wujka Dominica Santini po jego śmierci)
• Geraint Wyn Davies – Mike Rivers (major, siły powietrzne Stanów Zjednoczonych)
• Anthony Sherwood – Jason Locke
• William B. Davis – Newman

W mniejszych rolach i epizodach wystąpili m.in.: David Hemmings, David Carradine, Shannen Doherty, Larry Linville, Ray Wise, William Smith, Tia Carrere^[1].

Śmigłowiec Airwolf

Śmigłowiec Airwolf był w rzeczywistości przerobionym modelem Bell 222, numer seryjny 47085, czasami nazywany nieoficjalnie Bell 222A. Podczas filmowania serialu helikopter był własnością firmy JetCopters, Inc z Van Nuys, w Kalifornii. Po zakończeniu serialu został sprzedany i służył jako śmigłowiec sanitarny w Niemczech, gdzie rozbił się podczas burzy 6 czerwca 1992 zabijając 3 osoby^[2].

Specyfikacja śmigłowca Airwolf

Zasięg

• 950 mil (3-osobowa załoga z ekwipunkiem)
• 1450 mil (2-osobowa załoga)
• Możliwość tankowania w locie

Pułap

• 11000 stóp (3 400 m)
• 89000 stóp (kabina ciśnieniowa)

Trzeci sezon:

• 100000 stóp (kabina ciśnieniowa)

Prędkość

• 300 kn (560 km/h; 350 mph) (konwekcjonalny lot)
• Mach 1+ (dopalacze)
• Mach 2 (prędkość maksymalna)

Działka

• 40 mm Cannon (×2)
• 30 mm Chain guns (×4)

szybkostrzelność działka – 4000 strz. na minutę.

Rakiety

Pierwszy sezon:

• AGM-12 Bullpup
• AIM-9 Sidewinder
• AIM-95 Agile
• AGM-45 Shrike
• AGM-114 Hellfire
• bomby Paveway

Drugi-czwarty sezon:

• M712 Copperhead (×6)
• FIM-43 Redeye (×12)
• AGM-114 Hellfire (×6)
• AIM-4 Falcon (×4)

Czwarty sezon:

• laser czerwony

Systemy obronne

• Flary na pociski namierzane ciepłem
• Dipole odbijające na pociski namierzane radarem
• Pancerz chroniący kadłub przed pociskami małego kalibru
• Pokładowy system radarowy umożliwiający śledzenie rzeźby terenu i pozwalający na wykonywanie lotu z omijaniem przeszkód terenowych.
• zakłócanie radaru-radia
• powłoka absorbująca w 90% promieniowanie radaru (właściwości stealth)

Porównanie Airwolfa ze zwykłym Bell 222

Airwolf vs. Bell 222

	Bell 222	Airwolf
Załoga	2 pilotów	2-3 (piloci i technik uzbrojenia)
Pasażerowie	5-6	co najmniej 1[3]
Długość	15,10 m (49,54 ft)
Wysokość	3,56 m (11,68 ft)
Masa	2 066 kg (4 555 lb)	brak danych
Prędkość	240 km/h (149 mph)	555 km/h (345 mph) konwencjonalny lot, Mach 2 z dopalaczami
Zasięg	600 km (373 mi)	1 530–2 330 km (950–1 450 mi)
Pułap	3 900 m (12 800 ft)	30 480 m (100 000 ft)
Silniki (×2)	618 KM (461 kW)	brak danych